Question 1

عکاسی از حیوانات خانگی: 9 نکته برای گرفتن عکس های بهتر از گربه ها و سگ ها

Accepted Answer

عکاسی از حیوانات خانگی: 9 نکته برای گرفتن عکس های بهتر از گربه ها و سگ ها

اگر یک عکاس نوپا هستید، به احتمال زیاد حیوانات خانگی شما و دوستان و خانواده شما منبع الهام و سوژه عکسبرداری های تجربی بی شماری شده اند. اما از آنجایی که حیوانات به‌طور بدنامی غیرقابل پیش‌بینی هستند و نمی‌توان آن‌ها را مانند مدل‌های انسانی هدایت کرد، گرفتن عکس‌های فوری عالی از همراهان وفادار شما اغلب ساده‌تر از انجام آن است. بنابراین ما با Jasper Stenger عکاس حرفه‌ای حیوانات خانگی صحبت کردیم تا راهنمایی‌های او را در مورد عبور از عکس‌های کلیشه‌ای سگ یا گربه و گرفتن عکس‌هایی که واقعاً دوست دارید، دریافت کنیم.

تصاویر © Jasper Stenger

1. صبور باشید

یکی از ویژگی‌های مهمی که باید هنگام عکاسی از گربه‌ها یا سگ‌ها ایجاد کنید، صبر و حوصله است، زیرا مانند کودکان، حیوانات نیز معمولاً فاصله‌ی توجه کوتاهی دارند و به راحتی حواسشان پرت می‌شود.

استنگر می‌گوید: «من اغلب افرادی را می‌بینم که هنگام عکاسی از حیوانات خانگی خود بی‌صبر می‌شوند. "اما فریاد زدن دستورات یا تلاش اجباری برای جابجایی حیوان در جای خود فقط باعث استرس آن می شود و هر شانسی را برای گرفتن عکس های خوب از بین می برد."

با در نظر گرفتن این موضوع، او بر اهمیت آشنایی گربه یا سگ با دوربین و محیطی که از قبل در آن عکس می گیرید تأکید می کند.

او می‌گوید: «همه زمانی را که حیوان برای قدم زدن و عادت کردن به جایی که در آن قرار دارد، بدهید و قبل از شروع عکس‌برداری، او را با دوربین آشنا کنید». "اگر از فلاش استفاده می کنید، چند فلاش آزمایشی را از قبل امتحان کنید تا آنها نیز به آن عادت کنند."

2. حیوان را راحت کنید

چه می‌خواهید سگتان از حلقه بپرد یا یک کت و شلوار و کراوات دوست‌داشتنی به گربه‌تان بپوشد، به خاطر داشته باشید که تا زمانی که حیوان راحت نباشد، عکس‌های شما خیلی چاپلوس‌کننده نخواهند بود.

استنگر می‌گوید: «من تمایل دارم از وسایل و لوازم جانبی پرهیز کنم و تا حد امکان طبیعی رفتار کنم تا سگ راحت و آرام به نظر برسد. «اگر سعی کنید چیزی را به زور وارد کنید، حیوان دچار استرس می شود و در عکس تحت فشار به نظر می رسد. اگر ایده‌ای برای وسایل دارید، حتماً آن‌ها را امتحان کنید، اما اگر حیوان با آن راحت نیست، به سراغ چیز دیگری بروید.»

ترفندهای دیگری که می تواند به آرامش حیوانات کمک کند شامل تیراندازی در فضای باز است که به طور کلی محیط طبیعی تری برای آنها است، و ورزش سبک سگ ها از قبل تا خیلی عصبی نباشند، اما همچنان انرژی زیادی داشته باشند.

تصاویر © Jasper Stenger

3. توجه حیوانات را جلب کنید

چند عکس از سگ یا گربه‌تان که به دوردست خیره شده‌اند می‌تواند خوب باشد، اما توجه کامل حیوان خانگی‌تان باعث می‌شود تا عکسی چشم‌گیرتر به دست آورید. هنگامی که حیوان آرام و راحت است، خوراکی ها یا اسباب بازی ها می توانند راهی عالی برای جلب توجه او باشند.

Stenger توضیح می‌دهد: «من معمولاً دستیار عکاسی خود را در نزدیکی خود دارم تا حیوان را با خوراکی‌ها یا اسباب‌بازی‌ها در موقعیت مناسبی قرار دهم. او همچنین خاطرنشان می‌کند که داشتن یک نفر، مانند صاحب حیوان خانگی یا افراد آشنا، پشت سر شما در هنگام گرفتن عکس‌ها می‌تواند به جلب توجه سگ کمک کند و او را تشویق کند که مستقیماً به دوربین نگاه کند.

او می افزاید: «این واقعاً در مورد انعطاف پذیر بودن و دیدن آنچه با هر حیوان متفاوت کار می کند، است. یکی از چیزهایی که برای سگ‌هایی که از دوربین می‌ترسند خوب جواب می‌دهد این است که هر زمان که نزدیک دوربین هستند شروع به اهدای غذا کنند تا متوجه شوند که این یک تهدید نیست.

4. روشنایی همه چیز است

مانند هر نوع عکاسی دیگری، نور در عکاسی از حیوانات خانگی بسیار مهم است. روشنایی طبیعی ساده‌ترین و ارزان‌ترین راه برای شروع است، اما هنگام عکاسی در فضای باز، استنگر تأکید می‌کند که زمان روز تفاوت زیادی ایجاد می‌کند.

او می‌گوید: «اگر در اواسط روز که خورشید در بالاترین حد خود است، با حیوان خانگی خود بیرون بروید، نور بسیار تند خواهد بود و سایه‌های ناخوشایندی ایجاد می‌کند.

در عوض، او پیشنهاد می‌کند صبح زودتر یا دیرتر بعد از ظهر که نور ملایم‌تر است بیرون بروید. با این حال، اگر واقعاً نیاز به عکاسی در ظهر دارید، می‌توانید به جنگل یا پارکی بروید که درختان زیادی برای فیلتر کردن نور وجود دارد.

برای عکاسی از حیوانات خانگی داخلی، پنجره‌های بزرگ یا درهای شیشه‌ای می‌توانند مفید باشند، اما به خاطر داشته باشید که اگر در نزدیکی پنجره در زیر نور شدید خورشید عکاسی می‌کنید، تضاد بین سایه و نور می‌تواند بسیار قوی باشد. اگر اینطور است، استفاده از یک بازتابنده تاشو ارزان قیمت می‌تواند به پرتاب نور اضافی روی سایه‌ها کمک کند بدون اینکه غیرطبیعی به نظر برسد.

تصاویر © Jasper Stenger

5. به پس زمینه توجه کنید

عکاسان جدیدتر معمولاً توجه کافی به محیط اطراف خود ندارند و فقط روی چیزی که می خواهند عکاسی کنند تمرکز می کنند، اما این می تواند یک اشتباه بزرگ باشد.

استنگر می‌گوید: «بسیار مهم است که به پس‌زمینه‌تان توجه کنید، به‌ویژه اگر در داخل خانه هستید. اگر با پس‌زمینه‌ی استودیویی ساده سفید یا مشکی عکاسی نمی‌کنید، همیشه باید بررسی کنید و مطمئن شوید که هیچ چیزی مانند کفش یا بهم ریختگی وجود ندارد که از عکس کاسته شود.»

6. تنظیمات دوربین را بررسی کنید

در حالی که تنظیمات دوربینی که انتخاب می‌کنید به موقعیت و نوع عکسی که می‌خواهید بسازید بستگی دارد، وقتی می‌خواهید عکس‌های اکشن بگیرید یا از حیواناتی که زیاد در حال حرکت هستند عکس بگیرید، سرعت شاتر بالا مهم است.

اگر عکاسی در حالت دستی راحت نیستید، حالت اولویت شاتر (تلویزیون یا S) به شما این امکان را می دهد که بدون نیاز به تنظیم هر بار دیافراگم، سرعت های مختلف شاتر را امتحان کنید.

Stenger می‌گوید: «برخی از دوربین‌های مدرن دارای ویژگی ISO خودکار نیز هستند. این به شما امکان می دهد در اولویت شاتر عکس بگیرید و اگر دیافراگم برای لنز شما بسیار کم شود، ISO به طور خودکار افزایش می یابد و نگرانی کمتری در اختیار شما قرار می دهد.

7. به سطح آنها پایین بیایید

اگر به عکاسی از حیوانات عادت ندارید، گرفتن عکس در حالی که ایستاده اید و از پایین به آنها نگاه می کنید می تواند وسوسه انگیز باشد، و در حالی که این لزوما چیز بدی نیست، استنگر خاطرنشان می کند که پایین آمدن به سطح حیوان به شما این امکان را می دهد که دیدگاه های مختلف،

او می‌گوید: «گرفتن عکس از همان منظری که دیگران از آن می‌بینند به این معناست که عکس‌های شما در نهایت شبیه به عکس‌های حیوانات دیگر می‌شوند.» "نزدیک شدن به سگ یا گربه آن را بسیار شخصی تر می کند."

او می افزاید: «همچنین، سعی کنید تا حد امکان روی چشم ها تمرکز کنید. "چشم ها واقعاً دریچه ای به روح هستند."

تصاویر © Jasper Stenger

8. تجهیزات خود را هوشمندانه انتخاب کنید

در حالی که تقریباً با هر لنزی امکان گرفتن عکس های عالی از سگ یا گربه وجود دارد، برخی ممکن است مناسب تر از بقیه باشند. پس حرفه ای ها از چه لنزهایی استفاده می کنند؟

استنگر می‌گوید: «من بین چند لنز جابه‌جا می‌کنم، اما مورد علاقه‌ام یک چشم ماهی 8 میلی‌متری است که از آن برای نزدیک شدن به حیوانات استفاده می‌کنم. این عکس‌ها واقعاً خنده‌دار و سرگرم‌کننده است، اما اگر با حیواناتی کار می‌کنید که از دوربین می‌ترسند، توصیه نمی‌شود، زیرا باید به ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر از سرشان برسید.»

هم کانن و هم نیکون یک f/1.8 50 میلی‌متری عالی تولید می‌کنند که می‌تواند پس‌زمینه‌ای خوب و بدون فوکوس در دیافراگم‌های بازتر و نسبتاً ارزان به شما بدهد، اما حتی لنز کیت که اغلب با دوربین‌های جدید (18 تا 55 میلی‌متر) عرضه می‌شود، خوب است. جایی برای شروع،» او می گوید.

قبل از سرمایه‌گذاری در تجهیزات جدید، او پیشنهاد می‌کند یاد بگیرید که از آنچه در حال حاضر دارید استفاده کنید. به این ترتیب، زمانی که فهمیدید می خواهید چه کاری انجام دهید که لنز فعلی شما اجازه نمی دهد. شما به جای خریدن یک لنز جدید و سپس کشف آنچه که می توانید با آن انجام دهید، می دانید در یک لنز جدید به دنبال چه چیزی باشید.

9. برخی از مهارت های اولیه پس پردازش را توسعه دهید

Stenger می‌گوید: «پردازش پست تقریباً به اندازه خود عکاسی مهم است. به عنوان مثال، گاهی اوقات اگر سگ کمی عصبی است یا مدام فرار می کند، دستیارم را در کنار سگ قرار می دهم و او را روی یک افسار نگه می دارم. هم افسار و هم شخص را می‌توان بعداً در فتوشاپ ویرایش کرد.»

برای انجام این کار، دوربین را بعد از گرفتن عکس در موقعیت خود نگه می دارم و از دستیار و سگ می خواهم کادر را ترک کنند. بعد با همین تنظیمات یه عکس دیگه میگیرم. این کار کپی پس‌زمینه روی دستیار یا هر مزاحمت ناخواسته دیگری را در آینده آسان می‌کند.»

اگر می توانید، البته، همیشه بهتر است همه چیز را در دوربین به درستی انجام دهید، زیرا این کار بعداً باعث صرفه جویی در کار شما می شود. او می‌گوید: «اگر یک عکس به پردازش زیادی نیاز ندارد، من معمولاً کارهایی مانند تنظیم کنتراست یا وضوح در لایت روم انجام می‌دهم. اما برای هر پردازش واقعی مانند حذف شاخه ها از مکان هایی که نباید باشند یا جابجایی افسارها، من از فتوشاپ استفاده می کنم.

سامانه خرید و فروش حیوانات خانگی : www.ANIMAL.IRPSC.com

منبع محتوای انگلیسی : bobbook

Question 2

میکروچیپ در ایران | سوالات متداول ریزتراشه | میکروچیپ حیوانات

Accepted Answer

میکروچیپ در ایران | سوالات متداول ریزتراشه | میکروچیپ حیوانات

س: ریزتراشه چیست؟

پاسخ: ریزتراشه یک تراشه الکترونیکی کوچک است که در یک استوانه شیشه‌ای محصور شده و تقریباً به اندازه یک دانه برنج است. ریزتراشه خود باتری ندارد - توسط یک اسکنر که از روی منطقه عبور داده می شود فعال می شود و امواج رادیویی که توسط اسکنر منتشر می شود تراشه را فعال می کند. تراشه شماره شناسایی را به اسکنر ارسال می کند که شماره را روی صفحه نمایش می دهد. به خود ریزتراشه ترانسپوندر نیز می گویند.

س: چگونه یک ریزتراشه در حیوان کاشته می شود؟ آیا دردناک است؟ آیا نیاز به جراحی یا بیهوشی دارد؟

ج: با استفاده از سوزن زیر پوستی تزریق می شود. این سوزن دردناک تر از تزریق معمولی نیست، اگرچه سوزن کمی بزرگتر از سوزن های مورد استفاده برای تزریق است. نیازی به جراحی یا بیهوشی نیست - می توان ریزتراشه را در طی یک بازدید معمول از مطب دامپزشکی کاشت. اگر حیوان خانگی شما در حال حاضر تحت بیهوشی برای عملی مانند عقیم سازی یا عقیم سازی است، ریزتراشه را اغلب می توان در حالی که هنوز تحت بیهوشی هستند، کاشت.

س: چه نوع اطلاعاتی در ریزتراشه موجود است؟ آیا دستگاه ردیاب در آن وجود دارد؟ آیا اطلاعات پزشکی حیوان خانگی من را ذخیره می کند؟

پاسخ: ریزتراشه هایی که در حال حاضر در حیوانات خانگی استفاده می شود فقط دارای شماره شناسایی هستند. خیر، ریزتراشه یک دستگاه GPS نیست و در صورت گم شدن حیوان شما نمی تواند آن را ردیابی کند. اگرچه خود ریزتراشه فناوری حاضر حاوی اطلاعات پزشکی حیوان خانگی شما نیست، برخی از پایگاه های داده ثبت ریزتراشه به شما امکان می دهند آن اطلاعات را برای مرجع سریع در پایگاه داده ذخیره کنید.

برخی از ریزتراشه‌های مورد استفاده در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی و برای ریزتراشه کردن برخی از دام‌ها و اسب‌ها نیز اطلاعاتی در مورد دمای بدن حیوان منتقل می‌کنند.

س: اگر حیوان خانگی من میکروچیپ شده باشد، آیا باید نگران حریم خصوصی خود باشم؟ آیا کسی می تواند مرا ردیابی کند؟

پاسخ: لازم نیست نگران حریم خصوصی خود باشید. اطلاعاتی که به رجیستری ریزتراشه سازنده ارائه می‌دهید، در صورتی که حیوان خانگی شما پیدا شود و ریزتراشه‌اش اسکن شود، برای تماس با شما استفاده خواهد شد. در بیشتر موارد، می‌توانید انتخاب کنید که از سایر ارتباطات (مانند خبرنامه یا آگهی‌ها) از طرف سازنده شرکت کنید یا انصراف دهید. تنها اطلاعاتی که در مورد شما در پایگاه داده وجود دارد، اطلاعاتی است که هنگام ثبت تراشه یا به روز رسانی اطلاعات خود در آن انتخاب می کنید. حفاظت‌هایی وجود دارد که یک فرد تصادفی نمی‌تواند فقط هویت مالک را جستجو کند.

به یاد داشته باشید که قرار دادن ریزتراشه تنها اولین مرحله است و ریزتراشه باید ثبت شود تا بهترین شانس را برای بازگرداندن حیوان خانگی خود به شما بدهد. اگر این اطلاعات گم یا نادرست باشد، شانس شما برای بازگرداندن حیوان خانگی به طور چشمگیری کاهش می یابد.

س: منظور آنها از "فرکانس ریزتراشه" چیست؟

پاسخ: فرکانس یک ریزتراشه در واقع به فرکانس امواج رادیویی منتشر شده توسط اسکنر که ریزتراشه را فعال و می خواند، اشاره دارد. نمونه هایی از فرکانس های ریزتراشه مورد استفاده در ایالات متحده عبارتند از 125 کیلو هرتز (کیلوهرتز)، 128 کیلوهرتز و 134.2 کیلوهرتز.

س: من در مورد چیزی به نام "استاندارد ISO" شنیده ام. معنی آن چیست؟

پاسخ: سازمان بین المللی استاندارد یا ISO استاندارد جهانی برای ریزتراشه ها را تایید و توصیه کرده است. استاندارد جهانی برای ایجاد یک سیستم شناسایی سازگار در سراسر جهان در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال، اگر سگی با ریزتراشه استاندارد ISO در ایالات متحده کاشته شده باشد، با صاحبانش به اروپا سفر کند و گم شود، اسکنرهای استاندارد ISO در اروپا می توانند ریزتراشه سگ را بخوانند. اگر یک ریزتراشه غیر ISO به سگ کاشته شده باشد و اسکنر ISO دارای قابلیت خواندن رو به جلو و عقب (جهانی) نباشد، ممکن است ریزتراشه سگ شناسایی نشود یا توسط اسکنر خوانده نشود.

فرکانس استاندارد ISO 134.2 کیلوهرتز است.

س: اسکنرهای جهانی (پیشخوان و عقب خوان) چیست؟ چه تفاوتی با سایر اسکنرها دارند؟

پاسخ: اسکنرهای پیشخوان فقط ریزتراشه های 134.2 کیلوهرتز (استاندارد ISO) را شناسایی می کنند، اما ریزتراشه های 125 کیلوهرتز یا 128 کیلوهرتز (غیر استاندارد ISO) را تشخیص نمی دهند. اسکنرهای جهانی که به آنها اسکنرهای جلو و عقب خوان نیز گفته می شود، تمام فرکانس های ریزتراشه را تشخیص می دهند. مزیت اصلی اسکنرهای جهانی، افزایش شانس تشخیص و خواندن یک ریزتراشه، بدون توجه به فرکانس است. همچنین نیاز به اسکنرهای متعدد با فرکانس های متعدد را از بین می برد.

س: چگونه یک ریزتراشه به اتحاد مجدد حیوان گمشده با صاحبش کمک می کند؟

پاسخ: هنگامی که حیوانی پیدا می شود و به یک پناهگاه یا کلینیک دامپزشکی منتقل می شود، یکی از اولین کارهایی که انجام می دهند این است که حیوان را از نظر میکروچیپ اسکن می کنند. اگر ریزتراشه ای پیدا کنند و اگر رجیستری ریزتراشه اطلاعات دقیقی داشته باشد، می توانند به سرعت صاحب حیوان را پیدا کنند.

س: آیا یک ریزتراشه واقعاً احتمال بازگرداندن حیوان خانگی خود را در صورت گم شدن برای من افزایش می دهد؟

ج : حتما! مطالعه بر روی بیش از 7700 حیوان ولگرد در پناهگاه های حیوانات نشان داد که سگ های بدون ریزتراشه در 21.9٪ مواقع به صاحبانشان بازگردانده می شدند، در حالی که سگ های ریزتراشه در 52.2٪ مواقع به صاحبانشان بازگردانده می شدند. گربه‌های بدون ریزتراشه تنها در 1.8 درصد مواقع با صاحبان خود جمع می‌شدند، در حالی که گربه‌های میکروچیپ‌دار در 38.5 درصد مواقع به خانه برمی‌گشتند. (لرد و همکاران، JAVMA ، 15 ژوئیه 2009) برای حیوانات ریزتراشه شده که به صاحبانشان بازگردانده نشدند، بیشتر اوقات به دلیل اطلاعات نادرست مالک (یا نداشتن اطلاعات مالک) در پایگاه داده رجیستری ریزتراشه بود - پس انجام ندهید. فراموش نکنید که ثبت نام کنید و اطلاعات خود را به روز نگه دارید.

س: آیا ریزتراشه جایگزین برچسب های شناسایی و برچسب هاری می شود؟

ج : مطلقاً خیر. ریزتراشه ها برای شناسایی دائمی که ضد دستکاری هستند عالی هستند، اما هیچ چیز جایگزین یقه با برچسب های شناسایی به روز نمی شود. اگر حیوان خانگی در هنگام گم شدن یقه ای با برچسب به سر می کند، خواندن برچسب و تماس با صاحب آن اغلب یک فرآیند بسیار سریع است. با این حال، اطلاعات روی برچسب ها باید دقیق و به روز باشد. اما اگر حیوان خانگی یقه و برچسب نبسته، یا اگر قلاده گم شده یا برداشته شود، وجود ریزتراشه ممکن است تنها راهی باشد که می توان صاحب حیوان را پیدا کرد.

برچسب هاری حیوان خانگی شما باید همیشه روی یقه آن باشد تا مردم به سرعت متوجه شوند که حیوان خانگی شما برای این بیماری کشنده واکسینه شده است. شماره برچسب هاری همچنین امکان ردیابی حیوانات و شناسایی صاحب حیوان گمشده را فراهم می‌کند، اما پس از بسته شدن کلینیک‌های دامپزشکی یا دفاتر شهرستان‌ها برای یک روز، ردیابی شماره هاری ممکن است دشوار باشد. پایگاه‌های اطلاعاتی ریزتراشه‌ها پایگاه‌های اطلاعاتی آنلاین یا تلفنی هستند و 24/7/365 در دسترس هستند.

س: من به تازگی یک حیوان خانگی را از پناهگاه حیوانات پذیرفته ام. آیا میکروچیپ دارد؟ چگونه می توانم بفهمم؟

پاسخ: اگر پناهگاه حیوان را اسکن کرده است، باید بتواند به شما بگوید که آیا ریزتراشه شده است یا خیر. برخی از پناهگاه‌ها ریزتراشه‌هایی را در هر حیوانی که می‌پذیرند کاشته می‌کنند، بنابراین با پناهگاه تماس بگیرید و شماره میکروچیپ حیوان خانگی جدید خود را پیدا کنید تا بتوانید آن را به نام خود ثبت کنید.

اکثر کلینیک‌های دامپزشکی دارای اسکنر میکروچیپ هستند و دامپزشک شما می‌تواند حیوان خانگی جدید شما را برای ریزتراشه اسکن کند، وقتی حیوان خانگی جدید خود را برای معاینه دامپزشکی می‌برید. ریزتراشه‌ها در رادیوگرافی‌ها (اشعه ایکس) نشان داده می‌شوند، بنابراین این روش دیگری برای یافتن آن است.

س: چرا باید حیواناتم را میکروچیپ کنند؟

پاسخ: بهترین دلیل برای ریزتراشه کردن حیوانات این است که در صورت گم شدن یا دزدیده شدن حیوان خود را پس بگیرید.

س: می‌خواهم حیواناتم را میکروچیپ کنم. کجا برم؟

پاسخ: البته به دامپزشک شما! اکثر کلینیک های دامپزشکی ریزتراشه ها را در دسترس دارند. بنابراین، این احتمال وجود دارد که حیوان خانگی شما در همان روز قرار ملاقات شما، ریزتراشه را کاشت. گاهی اوقات پناهگاه ها یا مشاغل محلی میزبان یک رویداد میکروچیپ نیز هستند.

س: چرا نمی توانم ریزتراشه را بخرم و خودم آن را کاشته کنم؟

پاسخ: به نظر می رسد یک روش ساده برای کاشت یک میکروچیپ باشد – در نهایت، درست مثل تزریق است، درست است؟ خوب، بله و نه. اگرچه شبیه یک تزریق ساده به نظر می رسد، اما بسیار مهم است که ریزتراشه به درستی کاشته شود. استفاده از نیروی بیش از حد، قرار دادن سوزن در عمق بیش از حد، یا قرار دادن آن در مکان نامناسب نه تنها می تواند تشخیص یا خواندن ریزتراشه را در آینده دشوار کند، بلکه می تواند باعث ایجاد مشکلات تهدید کننده زندگی شود. ریزتراشه‌ها باید واقعاً تحت نظارت دامپزشک کاشته شوند، زیرا دامپزشکان می‌دانند ریزتراشه‌ها باید در کجا قرار گیرند، می‌دانند چگونه آن‌ها را قرار دهند و می‌دانند چگونه علائم یک مشکل را تشخیص دهند و در صورت بروز آن، آن را درمان کنند.

س: وقتی ریزتراشه کاشته شد، چه کار کنم؟ آیا هر نوع نگهداری مورد نیاز است؟

پاسخ: واقعاً نیازی به تعمیر و نگهداری برای خود ریزتراشه‌ها نیست، اگرچه شما باید ریزتراشه را ثبت کنید و اطلاعات تماس خود را در پایگاه داده ثبت ریزتراشه به‌روز نگه دارید. اگر متوجه هر گونه ناهنجاری در محل کاشت میکروچیپ شدید، مانند زهکشی (تراوش) یا تورم، با دامپزشک خود تماس بگیرید. در حالت ایده‌آل، ریزتراشه باید در طول معاینات منظم سلامتی/مراقبت‌های پیشگیرانه حیوان شما اسکن شود تا مطمئن شوید که هنوز سر جای خود است و همانطور که باید کار می‌کند.

س: من در مورد سگی شنیدم که توسط یک پناهگاه معدوم شد زیرا ریزتراشه او توسط اسکنر پناهگاه شناسایی نشد. چگونه می توانم بدانم که این اتفاق برای حیوان خانگی من نمی افتد؟

پاسخ: متأسفانه مواردی وجود داشته است که ریزتراشه حیوان خانگی توسط اسکنر پناهگاه حیوانات شناسایی نشده است و حیوان خانگی پس از مدت نگهداری معمول معدوم شده است زیرا آنها نمی توانند صاحب آن را پیدا کنند. اگرچه این شرایط دلخراش هستند، خبر خوب این است که به دلیل در دسترس بودن اسکنرهای جهانی (خواندن به جلو و عقب) بعید است این اتفاق بیفتد.

اگرچه وجود ریزتراشه تضمینی 100 درصدی برای بازگرداندن حیوان خانگی خود در صورت گم شدن یا دزدیده شدن آن نیست، اما به طور چشمگیری شانس پیوستن شما به حیوان خانگی خود را افزایش می دهد ... تا زمانی که اطلاعات ثبت نام را حفظ کنید. به روز.

س: چرا ریزتراشه ها گاهی اوقات پیدا نمی شوند؟

پاسخ: مانند تقریباً هر چیز دیگری، این یک سیستم بدون خطا نیست. اگرچه بسیار نادر است، ریزتراشه ها ممکن است از کار بیفتند و توسط اسکنر شناسایی نشوند. مشکلات مربوط به اسکنرها نیز رایج نیستند، اما ممکن است رخ دهند. خطای انسانی مانند تکنیک اسکن نامناسب یا اسکن ناقص حیوان نیز می تواند منجر به عدم شناسایی ریزتراشه شود.

برخی از عوامل مرتبط با حیوانات که می‌توانند تشخیص ریزتراشه را دشوار کنند عبارتند از: حیواناتی که در حین اسکن کردن ثابت نمی‌مانند یا زیاد تقلا نمی‌کنند. وجود موهای بلند و مات شده در محل کاشت ریزتراشه یا نزدیک آن؛ رسوب بیش از حد چربی در ناحیه کاشت؛ و یک یقه فلزی (یا یقه ای که فلز زیادی روی آن باشد). همه اینها می تواند در اسکن و تشخیص ریزتراشه اختلال ایجاد کند.

برای دستورالعمل‌های مربوط به روش‌های اسکن برای کاهش احتمال گم شدن یک ریزتراشه، مرور ادبیات ما را ببینید .

س: حیوان خانگی من دو میکروچیپ فرکانس متفاوت کاشته شده است. آیا باید یکی را حذف کنم؟ آیا آنها با یکدیگر تداخل خواهند داشت؟ کدام ریزتراشه توسط اسکنر شناسایی می شود؟

پاسخ: خیر، لازم نیست یکی از میکروچیپ ها را بردارید و خیر، آنها با یکدیگر تداخل نخواهند داشت. ریزتراشه‌ای که توسط اسکنر شناسایی می‌شود به اسکنر مورد استفاده بستگی دارد - اگر اسکنر جهانی (پیش‌خوان و عقب‌خوان) باشد، احتمالاً هر تراشه را هنگام عبور از روی آن تشخیص می‌دهد. برای شناسایی تراشه دیگر، اسکنر باید ریست شود و از ناحیه ای که در آن قرار دارد عبور داده شود. اگر اسکنر فقط یک فرکانس ریزتراشه را می‌خواند، فقط یک ریزتراشه با آن فرکانس خاص را تشخیص می‌دهد و ریزتراشه دیگر را شناسایی یا نمی‌خواند.

اگر می دانید حیوان خانگی شما بیش از یک ریزتراشه کاشته شده است، مطمئن شوید که اطلاعات پایگاه داده را برای هر ریزتراشه به روز نگه دارید. مردم معمولاً بیش از یک ریزتراشه را فرض نمی‌کنند (زیرا بسیار غیر معمول است)، بنابراین سعی می‌کنند مالک را بر اساس شماره رجیستری ریزتراشه‌ای که شناسایی می‌کنند پیدا کنند.

س: حیوان خانگی من دارای یک ریزتراشه 125 کیلوهرتزی غیر استاندارد ISO است و می‌خواهم آن را با استاندارد ISO، ریزتراشه 134 کیلوهرتز کاشته کنم. آیا می توانم این کار را انجام دهم؟

پاسخ: مطمئناً می توانید. هر دو تراشه به طور معمول کار خواهند کرد. اگر حیوان خانگی شما با اسکنر که فقط تراشه های 125 کیلوهرتز را می خواند، اسکن شود، فقط تراشه 125 کیلوهرتز شناسایی می شود. اگر حیوان خانگی شما با یک اسکنر جهانی (پیش‌خوان و عقب‌خوان) اسکن شود، می‌تواند یک یا هر دو تراشه را جداگانه تشخیص دهد (برای اطلاعات بیشتر به سؤال بالای این یکی مراجعه کنید).

س: من به کشوری نقل مکان می کنم که به تراشه های ISO نیاز دارد و حیوان خانگی من تراشه ISO ندارد یا اصلاً میکروچیپ ندارد. چه کاری باید انجام دهم؟

پاسخ: قبل از اینکه حیوان خانگی شما اجازه ورود به آن کشور را داشته باشد، باید یک ریزتراشه ISO کاشته شود. اما این تنها چیزی نیست که باید بدانید: کشورها در مورد قوانین واردات خود، از جمله مقررات مختلف در مورد واکسیناسیون های ضروری و دوره های قرنطینه پس از ورود حیوان به آن کشور، تفاوت های زیادی دارند. اگر کمی تحقیق و آماده سازی انجام دهید، جابجایی حیوان خانگی شما می تواند به راحتی انجام شود. با کشور مبدأ تماس بگیرید تا الزامات آنها در مورد ریزتراشه ها و همچنین واکسیناسیون ها، گواهی ها و غیره را تعیین کنید. همچنین، می توانید با یک حمل کننده حیوانات با تجربه که به فرآیندها و مقررات مؤثر بر حمل و نقل حیوانات آشنایی کامل دارد، تماس بگیرید.

س: من به کشوری نقل مکان می کنم که به تراشه های ISO نیاز دارد و حیوان خانگی من یک تراشه ISO دارد. چه کاری باید انجام دهم؟

پاسخ: به طور کلی، حیوان خانگی شما برای اجازه ورود به آن کشور به ریزتراشه دیگری نیاز ندارد. با این حال، هنگام برنامه ریزی برای جابجایی خود، باید مقررات واردات حیوانات کشور مقصد را بررسی کنید. این تنها چیزی نیست که باید بدانید: کشورها در قوانین واردات خود تفاوت های زیادی دارند، از جمله مقررات مختلف در مورد واکسیناسیون های ضروری و دوره های قرنطینه پس از ورود حیوان به آن کشور. اگر کمی تحقیق و آماده سازی انجام دهید، جابجایی حیوان خانگی شما می تواند به راحتی انجام شود. با کشور مبدأ تماس بگیرید تا الزامات آنها در مورد ریزتراشه ها و همچنین واکسیناسیون ها، گواهی ها و غیره را تعیین کنید. همچنین، می توانید با یک حمل کننده حیوانات با تجربه که به فرآیندها و مقررات مؤثر بر حمل و نقل حیوانات آشنایی کامل دارد، تماس بگیرید.

س: چرا این الزام نیست که همه پناهگاه ها و کلینیک های دامپزشکی از یک میکروچیپ و ریدر استفاده کنند؟ یا اگر فرکانس‌های متفاوتی از ریزتراشه‌ها وجود دارد و هر کدام به یک اسکنر جداگانه نیاز دارند، چرا لازم نیست که از هر اسکنر یکی داشته باشند تا ریزتراشه‌ها هرگز از دست نروند؟

پاسخ: هیچ مقررات فدرال یا ایالتی در مورد استانداردهای ریزتراشه در ایالات متحده وجود ندارد و سازندگان مختلف قادر به تولید و ثبت اختراع فناوری های مختلف ریزتراشه با فرکانس های مختلف هستند. به دلیل رقابت در بازار، پناهگاه‌های حیوانات و کلینیک‌های دامپزشکی می‌توانند از بین چندین تولیدکننده میکروچیپ و اسکنر انتخاب کنند. اسکنرهای ریزتراشه نسبتاً گران هستند و اغلب هزینه زیادی برای نگهداری یک یا چند نوع اسکنر میکروچیپ وجود دارد.

این مشکل را می توان با استفاده از اسکنرهای میکروچیپ جهانی که به راحتی در دسترس هستند حل کرد. استفاده از ریزتراشه های استاندارد ISO گام خوبی در توسعه یک سیستم ریزتراشه سازگار در ایالات متحده خواهد بود

س: هنگامی که حیوان خانگی خود را میکروچیپ می کنم، آیا یک پایگاه داده مرکزی وجود دارد که اطلاعات را ثبت کرده و در صورت گم شدن یا دزدیده شدن حیوان خانگی من، آن را در اختیار پناهگاه های حیوانات و کلینیک های دامپزشکی قرار دهد؟

پاسخ: در حال حاضر، پایگاه داده مرکزی در ایالات متحده برای ثبت ریزتراشه ها وجود ندارد. هر سازنده پایگاه داده خود را حفظ می کند (یا توسط شخص دیگری مدیریت می شود). از آنجایی که استانداردهای ISO برای کدهای شناسایی در ایالات متحده پذیرفته نشده است، ریزتراشه ها باید در رجیستری های فردی آنها ثبت شوند.

خوشبختانه، اسکنرهای ریزتراشه هنگام خواندن ریزتراشه، نام سازنده ریزتراشه را نمایش می دهند. بنابراین، احتمال اینکه حیوانی را نتوان از روی شماره ریزتراشه‌اش شناسایی کرد بسیار کم است - یعنی مگر اینکه ریزتراشه حیوان خانگی شما ثبت نشده باشد یا اطلاعات دقیق نباشد.

در سال 2009، انجمن بیمارستان حیوانات آمریکا ابزار جستجوی ریزتراشه حیوانات خانگی جهانی را راه‌اندازی کرد که فهرستی از سازنده‌ای که کد ریزتراشه با آن مرتبط است و همچنین اطلاعات تراشه در رجیستری‌های شرکت‌کننده یافت می‌شود. پایگاه داده اطلاعات مالک ریزتراشه را ارائه نمی دهد - کاربر باید با سازنده/پایگاه داده مرتبط با آن ریزتراشه تماس بگیرد.

تعدادی پایگاه داده ریزتراشه رایگان در چند سال گذشته راه اندازی شده است، اما بسیاری از این پایگاه های داده مستقیماً به پایگاه داده های تولیدکنندگان مرتبط نیستند. خوشبختانه، برخی از این پایگاه‌های داده در ابزار جستجوی میکروچیپ حیوانات خانگی جهانی AAHA ادغام شده‌اند. هر پایگاه داده ای که ریزتراشه حیوان خانگی خود را با آن ثبت می کنید باید به طور منظم به روز شود و پایگاه داده حیاتی برای به روز نگه داشتن پایگاه داده ای است که توسط سازنده ریزتراشه نگهداری می شود.

س: برخی از مشکلات مربوط به ریزتراشه ها چیست؟ چقدر رایج هستند؟

پاسخ: انجمن دامپزشکی حیوانات کوچک بریتانیا (BSAVA) پایگاه داده ای از واکنش های نامطلوب به ریزتراشه ها را نگهداری می کند. از زمانی که پایگاه داده در سال 1996 راه اندازی شد، بیش از 4 میلیون حیوان ریزتراشه شده اند و تنها 391 واکنش نامطلوب گزارش شده است. از بین این واکنش‌ها، مهاجرت ریزتراشه از محل کاشت اولیه‌اش شایع‌ترین مشکل گزارش‌شده است. مشکلات دیگری مانند شکست ریزتراشه، ریزش مو، عفونت، تورم و تشکیل تومور با تعداد بسیار کمتری گزارش شده است. برای نمودار خلاصه‌ای از گزارش‌های BSAVA، بررسی ادبیات AVMA در مورد ریزتراشه‌سازی حیوانات را بخوانید .

س: اخیراً شنیده ام که ریزتراشه ها باعث سرطان می شوند. آیا آنها؟

پاسخ: گزارش هایی وجود دارد که موش ها و موش ها به سرطان مرتبط با ریزتراشه های کاشته شده مبتلا شده اند. با این حال، اکثر این موش‌ها و موش‌ها در زمان پیدا شدن تومورها برای مطالعات سرطان مورد استفاده قرار می‌گرفتند، و گونه‌های موش‌ها و موش‌های مورد استفاده در این مطالعات بیشتر در معرض ابتلا به سرطان هستند. تومورهای مرتبط با ریزتراشه در دو سگ و دو گربه گزارش شده است، اما حداقل در یک سگ و یک گربه، تومور نمی تواند مستقیماً به خود ریزتراشه مرتبط باشد (و ممکن است به دلیل چیز دیگری ایجاد شده باشد). برای جزئیات بیشتر در مورد مطالعات، بررسی ادبیات AVMA در مورد ریزتراشه حیوانات را بخوانید .

س: من نمی خواهم حیوان خانگی ام سرطان بگیرد. آیا باید میکروچیپ حیوان خانگی خود را برداریم؟

پاسخ: به دو دلیل به شما توصیه نمی کنیم که ریزتراشه حیوان خانگی خود را بردارید. اول، بر اساس بررسی ما از مطالعات، خطر ابتلای حیوان شما به سرطان به دلیل ریزتراشه‌اش بسیار بسیار کم است و با احتمال بهبود یافته که در صورت گم شدن حیوان خود را برگردانید، بسیار بیشتر است. ثانیاً، اگرچه کاشت ریزتراشه یک روش بسیار ساده و سریع است، اما برداشتن یک میکروچیپ بیشتر دخیل است و ممکن است به بیهوشی عمومی و جراحی نیاز داشته باشد.

س: آیا مزایای میکروچیپ بر خطرات آن بیشتر است؟ می دانم که شما گفتید در صورت ریزتراشه شدن حیوان خانگی گم شده یا دزدیده شده، شانس بیشتری برای پیوند مجدد با حیوان خانگی گم شده یا دزدیده شده دارم، اما نگران هستم که هنوز این احتمال وجود دارد که کلینیک یا پناهگاه دامپزشکی نتواند تراشه را بخواند یا حیوان خانگی من واکنش نشان خواهد داد.

پاسخ: مزایای ریزتراشه کردن حیوانات قطعاً از خطرات آن بیشتر است. اگرچه نمی توانیم تضمین کنیم که یک پناهگاه یا کلینیک دامپزشکی همیشه قادر به خواندن هر ریزتراشه باشد، خطر این اتفاق بسیار کم است و حتی کمتر می شود. پناهگاه‌های حیوانات و کلینیک‌های دامپزشکی از نگرانی‌های مربوط به گم شدن یک ریزتراشه کاشته‌شده بسیار آگاه هستند و اقدامات بیشتری را برای تعیین وجود ریزتراشه قبل از تصمیم‌گیری برای مرگ یا به فرزندی گرفتن حیوان انجام می‌دهند. اسکنرهای جهانی در دسترس تر می شوند و چالش تشخیص فرکانس های مختلف ریزتراشه را حل می کنند.

س: برای "نگهداری" ریزتراشه حیوان خانگی خود چه باید بکنم؟

پاسخ: هنگامی که حیوان خانگی شما میکروچیپ شد، تنها سه کار وجود دارد که باید انجام دهید: 1) مطمئن شوید که میکروچیپ ثبت شده است. 2) از دامپزشک خود بخواهید حداقل سالی یک بار ریزتراشه حیوان خانگی شما را اسکن کند تا مطمئن شود ریزتراشه هنوز کار می کند و قابل تشخیص است. و 3) اطلاعات ثبت نام خود را به روز نگه دارید.

اگر جابه‌جا شده‌اید یا هر یک از اطلاعات شما (مخصوصاً شماره تلفن) تغییر کرده است، مطمئن شوید که ثبت ریزتراشه خود را در پایگاه داده سازنده در اسرع وقت به‌روزرسانی کرده‌اید.

برای یادآوری به صاحبان حیوانات خانگی برای بررسی و به روز رسانی اطلاعات خود، AAHA و AVMA روز 15 آگوست را به عنوان " روز بررسی تراشه " تعیین کرده اند. چند دقیقه وقت بگذارید و اطلاعات خود را بررسی کنید و در صورت لزوم آنها را به روز کنید، و خیالتان راحت باشد که شانس خود را برای بازگرداندن حیوان خانگی خود در صورت گم شدن یا دزدیده شدن افزایش داده اید.

جهت ارتباط با دامپزشکان ایران وارد سامانه حیوانات شوید : www.ANIMAL.IRPSC.com

منبع انگلیسی محتوا : avma

Question 3

جعبه کمک اولیه برای حیوانات خانگی

Accepted Answer

جعبه کمک اولیه برای حیوانات خانگی

وجود یک و حتی دو عدد جعبه کمک‌های اولیه برای حیوان خانگی شما بسیار ضروری می‌باشد. یکی از جعبه‌ها را در منزل و دیگری را در صورتی که سگ یا دیگر حیوان خانگی خود را بیرون می برید در ماشین خود بگذارید. در این نوشته از پت پزشک وسایلی که باید در این جعبه قرار گیرد را مرور می کنیم.

انبرک
تیغ یک بار مصرف
ناخن گیر برای سگ
ترمومتر
گاز استریلی رولی
باند رولی
تعدادی باند الاستیکی
تعدادی نوارچسب
محلول ضدعفونی کننده
دو عدد قیچی، یک عدد نوک تیز و یک عدد نوک گرد
محلول سالین استریل برای شستشوی چشمی
قرص‌های آنتی هیستامین
داروهای مورد نیاز برای درمان اسهال

اکثر محتوا و ابزار معرفی شده در این نوشته برای تهیه جعبه کمک اولیه حیوانات خانگی در داروخانه موجود می‌باشند. شما می‌توانید قلاده یدکی، گردن‌بند محافظ (کلار) و پوزه بند نیز در داخل این جعبه قرار دهید. داشتن خودکار و کاغذ نیز می‌تواند در مواردی که می‌خواهید گفته‌های دامپزشک خود را یادداشت کنید مورد استفاده قرار گیرد.

منبع petpezashk.com

https://animal.irpsc.com

Question 4

خطرات چاقی برای سگ و گربه‌های دارای اضافه وزن

Accepted Answer

خطرات چاقی برای سگ و گربه‌های دارای اضافه وزن

چاقی در حیوانات خانگی مسئله‌ای است که روز به روز بیشتر این موجودات دوست‌داشتنی را درگیر خود می‌کند، خصوصاً سگ‌ها و گربه‌ها.

اما مشکل اینجاست که چاقی این حیوانات در نظر برخی صاحبان بامزه است، حال آن که می تواند به قیمت جان این موجودات تمام شود.

چاقی حیوانات خانگی

شاید متوجه اضافه‌ شدن وزن حیوان خود نباشید؛ چرا که این اتفاق به تدریج و با گذشت زمان رخ می دهد و اگر حیوان را وزن نکنید در اکثر اوقات متوجه نخواهید شد که اضافه وزن یا کاهش وزن غیر معمول دارد یا خیر.

هرچند که اگر اضافه وزن و کاهش وزن چشم‌گیر باشد متوجه آن خواهید شد.

در نظر دامپزشکان، چاقی در سگ و گربه‌ها به این صورت است که رسوبات چربی بسیار زیادی در قسمت سینه، ستون فقرات، گردن و ته دم جمع می‌شود، شکم به طرز آشکاری جلو آمده و کمر حیوان قابل مشاهده نیست.

در این صورت وقتی حیوان را از بالا نگاه کنید به شکل گلابی است.

مشکلات ناشی از چاقی در سگ و گربه دیابت در حیوانات خانگی

درست همانند انسان‌ها، چاقی می‌تواند منجر به مشکلات ثانوی و ارتوپدی در حیوانات شود.

دیابت یک عارضه جدی است که می‌تواند از مشکلات ثانویه‌ی چاقی باشد.

پانکراس در پاسخ به افزایش قند خون (خوردن وعده غذایی) انسولین ترشح می‌کند.

در یک حیوان چاق، لوزالمعده یا پانکراس به طور مزمن بیش از حد تحریک شده و اساساً فرسوده می‌شود و نمی‌تواند انسولین مورد نیاز برای حفظ قند خون طبیعی را تولید کند.

اگرچه دیابت قابل درمان و کنترل است، بدن حیوان را تحت فشار قرار داده و اغلب منجر به نابینایی در سگ‌ها و ضعف عضلانی شدید در گربه‌ها می‌شود.

پانکراتیت (التهاب پانکراس) در حیوانات

پانکراتیت بیماری دیگری است که در سگ‌ها و گربه‌های چاق و دارای اضافه وزن دیده می‌شود.

پانکراس نه تنها انسولین، بلکه آنزیم‌های دیگری که به هضم کمک می‌کنند را نیز تولید می‌کند. پانکراتیت باعث می‌شود تا پانکراس آنقدر آنزیم ترشح کند تا دست آخر خود شروع به هضم خود کند. سگ و گربه‌هایی که به پانکراتیت مبتلا هستند استفراغ می‌کنند، اسهال دارند و در قسمت شکم احساس درد می‌کنند.

این بیماری اگر درمان نشود موجب مرگ حیوان خواهد شد.

اختلالات مفصلی در حیوانات خانگی

در نهایت اینکه چاقی می تواند منجر به آرتروز شود. به بیان ساده، هرچه مفاصل و تاندون‌ها مجبور به تحمل وزن بیشتری باشند احتمال آسیب دیدن‌‌شان بالاتر می‌رود و باعث ایجاد درد مزمن و اغلب شدید می‌شوند.

کمک به حیوانات خانگی در جهت حفظ وزن مناسب چطور باید از بروز چاقی در حیوانات خانگی جلوگیری کرد؟

نکته اول:

توجه داشته باشید که چاقی بسیار مهم و مسئله‌ساز است. همانند انسان‌ها، برخی حیوانات متابولیسم سریعی دارند و برخی دیگر آرام‌تر کالری می‌سوزانند.

به علاوه، بعضی حیوانات بدون دخالت انسان‌ها خود را در وزن مناسبی نگه می‌دارند، اما برخی دیگر به مراقبت احتیاج دارند.

نکته دوم:

با دامپزشک‌تان در ارتباط باشید. او می‌تواند در تعیین وزن ایده آل سگ یا گربه‌تان به شما کمک کند. گزینه‌هایی برای رژیم غذایی پیش پایتان قرار دهد و در صورتی که حیوان به سمت چاقی می‌رود به مسئله رسیدگی کند.

در مورد تغذیه، سگ‌ها و گربه‌ها باید در روز مقدار غذای معینی دریافت کنند (یعنی ظرف غذایشان را پر نکنید).

این کار نه تنها باعث جلوگیری از بیش از حد غذا خوردن حیوان می‌شود، بلکه به شما اجازه می‌دهد غذا خوردنش را به دقت تحت نظر داشته باشید و در صورت تغییر در اشتها – که نشانه مهمی است – سریعا متوجه شوید.

دامپزشک می‌تواند در تعیین مقدار غذای دریافتی حیوان‌تان به شما کمک کند.

این شیوه‌ی غذا دادن به شدت در خانه‌هایی که چند گربه در آنها زندگی می‌کنند حائز اهمیت است.

کمی زمان می‌برد، اما به تدریج روتین و نیازهای غذایی گربه‌های‌‌تان را یاد می‌گیرید.

از آنجایی که اگر گربه‌ها به اندازه کافی کالری مصرف نکنند دچار بیماری کبدی جدی می‌شوند، می‌توانید دور از چشم گربه‌های کم تحرک‌‌تر به گربه‌های‌ دیگر بیشتر غذا بدهید؛ یا اینکه هنگام غذا دادن می‌توانید گربه‌های‌تان را از هم جدا کنید و برای هر کدام غذای اختصاصی بریزید.

نکته سوم:

از دادن غذای انسان به حیوانات خانگی اجتناب کرده و عادلانه و منطقی به آنها تشویقی بدهید.

خوب است که در غذای حیوان تنوع ایجاد کرده و برای نشان‌دادن رفتار خوب او را تشویق کنید، اما حواستان باشد که در این کار زیاده‌روی نکنید.

به خاطر داشته باشید که غذا مساوی عشق نیست. قدم زدن، بازی کردن، نوازش کردن و وقت‌گذرانی با حیوان خانگی به اندازه تشویقی دادن به او عشق‌تان را نشان می‌دهد.

اهمیت رژیم غذایی و ورزش

اگر حیوان چاق یا دارای اضافه وزنی دارید، رژیم غذایی مناسب و ورزش بهترین راه‌ها برای کاهش وزن اضافی به شمار می‌آیند.

اگر حیوان از اضافه وزن شدید رنج می‌برد باید ورزش را به آرامی در روتین او بگنجانید تا آسیبی متوجه او نشود.

با دامپزشک در ارتباط باشید تا در مورد نوع غذا و ورزشی که مناسب حیوانتان است به شما مشورت دهد.

کاهش وزن ایمن به اندازه چاق نشدن در وهله اول حائز اهمیت است

منبع petpezeshk.com

https://animal.irpsc.com

Question 5

آرتروز در سگ و راه درمان آن ....

Accepted Answer

آرتروز در سگ را چگونه مدیریت کنیم؟

مدیریت آرتروز در سگ، از آنجایی مهم و ضروری است که هیچ راهی برای پیشگیری و درمان این بیماری در حیوان خانگی شما وجود ندارد. در حین معاینه جسمی برای تشخیص آرتروز در سگ، دامپزشک ممکن است از ابزاری به نام COAST (ابزار مرحله بندی آرتروز سگ) برای تشخیص و مرحله بندی آرتروز سگ استفاده کند. COAST راهی برای استانداردسازی ارزیابی آرتروز و بررسی میزان پیشرفت آن است.

COAST شامل اطلاعات دریافت شده از صاحب حیوان خانگی و همچنین شواهد مبتنی بر معاینه فیزیکی و اشعه ایکس است. استفاده از ابزاری عینی تر مانند COAST در اوایل زندگی می تواند از پیشرفت دقیق آرتروز در سگ ها پیشگیری کند. به این ترتیب، شما و دامپزشک می توانید علائم آرتروز در سگ خانگی خود را خیلی زودتر تشخیص دهید.

COAST در سگها به پنج مرحله تقسیم می شود:

مرحله ۰ یک سگ سالم است.

مرحله اول OA. سگ های مبتلا به مرحله اول OA (پیش بالینی) به دلیل نژاد، فعالیت شدید، چاقی، بالا رفتن سن یا آسیب مفصلی یا جراحی، خطر ابتلا به OA را افزایش می دهند.

مرحله 2 OA. هنگامی که سگ به مرحله 2 OA می رسد، برخی از علائم درد (به عنوان مثال، لنگیدن گاه به گاه، سفتی) را نشان می دهد، یا علائم فقط پس از انجام فعالیت های خاص قابل مشاهده است.

مرحله 3 OA آرتروز. این مرحله متوسط است و سگ به طور مداوم لنگ می زند یا سایر علائم درد را نشان می دهد. حیوان خانگی شما ممکن است نتواند به طور عادی در فعالیت های روزمره خود شرکت کند.

مرحله 4 OA. مرحله 4 OA آرتروز شدید است. سگ هایی که به این مرحله می رسند در جابجایی و حرکت کردن مشکل دارند و حتی ممکن است از کوچکترین فعالیت ها خودداری کنند.

مدیریت آرتروز در سگ ها

اگرچه نمی توان از آرتروز در سگ ها پیشگیری کرد یا گزینه درمانی مناسبی برای آن وجود ندارد، اما می توان آن را مدیریت کرد. راه های مدیریت آرتروز در سگ ها، عبارتند از:

کنترل درد
ورزش مناسب
مدیریت وزن
برنامه توانبخشی
درمان های مکمل
عوامل محافظت مفصل
رژیم های غذایی / مکمل های مشترک
ایجاد چند تغییر در محیط اطراف در خانه

دارو برای مدیریت آرتروز در سگ

استراتژی های موثر مدیریت شامل انواع مختلفی از روش های درمانی برای بررسی آرتروز و درد ناشی از آن است. نه تنها گزینه های متعددی برای مدیریت بیماری وجود دارد، بلکه استفاده از گزینه های مختلف درمانی در کنار هم اغلب نتایج بهتری دارد.

کل برنامه درمانی سگ شما با دامپزشک و اغلب اعضای دیگر تیم کلینیک تهیه می شود. آنها همچنین ممکن است با سایر متخصصان مانند فیزیوتراپیست ها / متخصصان توانبخشی همکاری کنند.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) که برای سگ ها طراحی شده است می تواند به کنترل درد و التهاب مرتبط با آرتروز سگ کمک کند. NSAID ها درد را کاهش می دهند که برای راحتی سگ و کمک به بهبود تحرک مهم است. انواع مختلفی از NSAID ها برای سگ ها در دسترس است،

فقط از محصولاتی که برای سگها تولید و تأیید شده است استفاده کنید. از دارو هایی که برای انسان ها تهیه شده به سگ خود دهید. زیرا این امر می تواند به سگ شما آسیب برساند و همیشه دستورالعمل های دامپزشک خود را دنبال کنید. داروهای NSAID اگر به طور منظم طبق تجویز تجویز شوند، برای درد مزمن موثر هستند.

بسته به سلامت عمومی سگ و شدت درد، دامپزشک ممکن است سایر مسکن ها را به شما توصیه کند. اینها ممکن است شامل گاباپنتین، ترامادول، آمانتادین و چندین دارو دیگر باشد. با این حال، اکثر این گزینه ها از نظر دامپزشکی تأیید نشده اند، بنابراین استفاده از آنها در سگ ها خارج از دستورالعمل در نظر گرفته می شود.

گالیپرانت در سگ مبتلا به آرتروز

نوعی NSAID است که درد و التهاب مرتبط با آرتروز را در سگ ها کنترل می کند. Galliprant برای استفاده در انسان ها مناسب نیست و باید دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی نگهداری شود. در صورت استفاده طولانی مدت، باید بر وضعیت حیوان خانگی خود نظارت دقیق داشته باشید. در سگهایی که به گرافیپرانت یا سایر داروهای ضد التهاب حساسیت دارند نباید استفاده شود. استفاده بی خطر از گالیپرانت در سگ های کمتر از 9 ماه و کمتر از 8 پوند، سگهای باردار یا شیرده یا سگهایی که بیماری قلبی دارند مورد مطالعه قرار نگرفته است. شایعترین عوارض جانبی استفراغ، اسهال، کاهش اشتها و خستگی است. برای کسب اطلاعات کامل در مورد ایمنی، برچسب کامل محصول را مشاهده کرده و یا با دامپزشک خود تماس بگیرید.

DERAMAXX در سگ مبتلا به آرتروز

قرص های جویدنی DERAMAXX برای کنترل درد و التهاب همراه با آرتروز در سگ ها در دسترس هستند و برای انسان ها مناسب نیستند. این و همه داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید. دور از دسترس سگها و سایر حیوانات خانگی در مکانی امن نگهداری شود تا از بلعیدن بیش از حد یا مصرف بیش از حد آن جلوگیری شود.

همانند تمام داروهای موجود در این کلاس، ممکن است عوارض جانبی مربوط به دستگاه گوارش، کلیه ها یا کبد ایجاد شود. این موارد معمولاً خفیف هستند، اما ممکن است جدی باشند.

در صورت بروز عوارض جانبی، صاحبان حیوانات خانگی باید درمان را قطع کرده و سریعاً با دامپزشک خود تماس بگیرند. قبل از استفاده از DERAMAXX، باید سابقه کامل و معاینه فیزیکی حیوان خانگی بررسی شود. نظارت منظم توصیه می شود. از مصرف این دارو با سایر NSAID ها یا کورتون ها خودداری شود.

مکمل آرتروز سگ

دامپزشک شما ممکن است مکمل هایی را برای کمک به درمان آرتروز سگ پیشنهاد کند، از جمله:

Perna canaliculus (صدفهای لب سبز): صدفهای لب سبز ممکن است خواص ضد التهابی داشته باشند.
کانابینوئیدها (CBD): گزارش شده است که کانابینوئیدها خاصیت ضد التهابی دارند و ممکن است به کاهش درد کمک کنند.
اسیدهای چرب امگا ۳: اسیدهای چرب امگا ۳ که با غلظت زیاد در روغن ماهی وجود دارد، ممکن است التهاب مفصل را در صورت مصرف خوراکی کاهش دهد.
MSM (متیل سولفونیل متان): MSM ممکن است در ترمیم مفصل کمک کند و گفته می شود که دارای خواص ضد التهابی است. اغلب به مکمل های خوراکی گلوکوزامین و کندرویتین اضافه می شود.
رژیم های مشترک: ترکیبات رایج در رژیم های درمانی مفصلی شامل اسیدهای چرب امگا ۳، گلوکوزامین، کندرویتین و صدف های لب سبز است. گزینه های کم کالری همچنین می توانند به برنامه کنترل وزن سگ شما کمک کنند.
گلوکزآمین و کندرویتین: غالباً در یک مکمل خوراکی مداوم، گلوکوزامین و کندرویتین ممکن است در ترمیم غضروف مفصل آسیب دیده موثر باشد. یک مشتق کندرویتین نیز به عنوان آمپولی که توسط دامپزشک شما تزریق می شود در دسترس است. این ماده می تواند با اتصال به بلوک های تشکیل دهنده غضروف، به کنترل علائم مرتبط با آرتروز سگ کمک کند تا از فرسودگی بیشتر جلوگیری شود.

بسیاری از مکمل های مختلف در دسترس است. اما احتمالا همه آنها برای سگ های مبتلا به آرتروز مفید نیستند. با دامپزشک خود در مورد اینکه کدام یک از محصولات ممکن است برای سگ شما بیشترین تأثیر را داشته باشد و همچنین دوز مصرفی آن مشورت کنید.

ورزش و توانبخشی سگ

دامپزشک می تواند یک برنامه ورزشی مناسب برای سگ شما پیشنهاد کند و ممکن است شما را به یک متخصص توانبخشی سگ معرفی کند. یادگیری و تمرین تمرینات خاص برای تقویت عضلات اطراف مفصل و بهبود حرکت مفصل در حین ورزش می تواند تفاوت زیادی در احساس سگ آرتروز شما ایجاد کند. متخصصان توانبخشی سگ از چندین روش شامل درمان با تردمیل زیر آب، دامنه تمرینات حرکتی و درمان های تکمیلی، استفاده می کنند. آنها احتمالاً به شما تمریناتی یاد می دهند که بتوانید آنها را به راحتی در خانه انجام دهید.

درمان های مکمل شامل درمان هایی مانند استفاده از کیسه های آب سرد و گرم، لیزر درمانی، ماساژ، طب سوزنی، تحریک الکتریکی، مکمل های گیاهی و سایر موارد است. این روش های درمانی معمولاً در کنار سایر داروهای سنتی جهت رفع آرتروز و درد توصیه می شوند.

هزینه کلی برای درمان آرتروز در سگ ها

هزینه بستگی به اندازه سگ، شدت آرتروز و گزینه های مدیریتی شما بسیار متفاوت خواهد بود. پس از تشخیص اولیه (۱۰۰ تا ۵۰۰ دلار)، هزینه ماهانه برای کمک به درد آرتروز سگ شما حدود ۳۰ تا ۲۰۰ دلار خواهد بود. برخی از دلایل آرتروز ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند که، هزینه آنها ممکن است چند هزار دلار باشد.

چگونه به یک سگ مبتلا به آرتروز کمک کنیم؟

علاوه بر داروها، مکمل ها و درمان های داخل کلینیکی، موارد مختلفی وجود دارد که می توانید برای کمک به سگ مبتلا به آرتروز انجام دهید. بیشتر این موارد برای سگ های جوان و آنهایی که خطر آرتروز را افزایش می دهند نیز مفید است.

حفظ وزن بدن مناسب یکی از موثرترین کارهایی است که می توانید برای کاهش علائم آرتروز در سگ خود انجام دهید. دامپزشک شما ممکن است یک رژیم درمانی را توصیه کند.

ورزش در سگ مبتلا به آرتروز

ورزش منظم در کاهش سرعت تحلیل مفاصل که باعث آرتروز می شوند مهم است، اما میزان و نوع ورزش به خود سگ بستگی دارد. حرکت به سلامت مفاصل کمک کرده و ماهیچه ها را تقویت می کند.

ورزش کم تحرک، مانند پیاده روی، در هر مرحله از زندگی حیوان خانگی شما مهم است. شنا یا راه رفتن در آب انواع بسیار خوبی از ورزش است که بدون فشار آوردن به مفاصل باعث تقویت عضلات می شود.

ورزش در کاهش خطر آرتروز مهم است، اما انواع شدید آن می تواند آرتروز را تشدید کند. برای انتخاب فعالیت های مناسب برای سگ خود با دامپزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید.

اگر سگ شما اجازه دارد روی تخت یا کاناپه دراز بکشد، رمپ ها می توانند در تحرک بهتر آنها موثر باشند. رمپ ها همچنین می توانند برای به داخل و خارج رفتن از خانه مفید باشند.

سطوح لغزنده مانند چوب سخت، کاشی و مشمع کف اتاق مشکل ساز هستند، زیرا چسبندگی محدودی دارند. قرار دادن فرش، تشک یوگا یا سایر سطوح آسان برای پیاده روی در اطراف خانه می تواند به یک سگ آرتروز کمک کند تا بهتر راه برود.

https://animal.irpsc.com

Question 6

بیماری های کشنده اما قابل پیشگیری در سگ‌ ها...

Accepted Answer

بیماری های کشنده اما قابل پیشگیری در سگ‌ ها

صاحبان سگ های خانگی باید مراقب بیماری های کشنده اما قابل پیشگیری در سگ‌های خانگی خود باشند. این بیماری ها که به راحتی قابل پیشگیری هستند، در برخی شرایط ممکن است کشنده و خطرناک باشند.

حیوانات، در سکوت رنج می برند. نمی توانند به ما بگویند که بدن شان درد می کند. صاحبان حیوانات اهلی سعی در مراقبت از حیوانات خود دارند. اما وقتی آنها نتوانند به ما بگویند چه مشکلی دارند، مراقبت از آن ها ممکن است سخت باشد. بنابراین ضروری است که علائم جسمی و رفتاری بیماری های مختلف را بشناسیم تا به محض بروز آن ها در سگ ها، نسبت به درمان سریع این حیوانات اقدام کنیم.

بدون شک هزینه کردن در پیشگری از ابتلا به بیماری های کشنده در سگ ها، بسیار بهتر از تحمل هزینه های درمانی و روانی ناشی از مرگ این حیوانات است.

ما در این مقاله مشکلات احتمالی سلامتی سگ ها که می توانند کشنده باشند. اما به راحتی می توانید از آنها به طور کامل پیشگیری کنید، را مورد بررسی قرار داده ایم.

شایع ترین بیماری های قابل پیشگیری اما کشنده در سگ ها از نظر متخصص دامپزشکی در کالیفرنیا، دکتر نیکول اکهلم از مرکز تخصصی و اورژانس حیوانات اهلی حیوان خانگی مارین، عبارتند از:

پاروویروس در سگ

واکسن ضد پاروویروس، یکی از واکسن های اصلی است که هر توله سگی باید آن را دریافت کند. این بدان معناست که اکثر سگ ها این بیماری ویروسی قابل پیشگیری را، که به روده و قلب آنها حمله می کند، نمی گیرند.

توله سگ ها در مراکز تولید مثل یا محل های نگهداری دست جمعی بیشتر در معرض خطر تماس با سگ آلوده هستند. اکثر سگ ها با تماس مستقیم با مدفوع سگ آلوده، به این ویروس مبتلا می شوند.

علائم این ویروس شامل اسهال شدید و کاهش وزن، استفراغ و بی حالی است. آسیب به سیستم ایمنی بدن و روده ها می تواند منجر به شوک سپتیک شود. شانس زنده ماندن در اثر این بیماری زیاد نیست. بیش از نیمی از سگ هایی که به پاروو ویروس مبتلا می شوند، متاسفانه می میرند.

دکتر اکهلم می گوید: “توله سگ هایی که مبتلا به پاروو ویروس هستند می توانند زنده بمانند. اما زنده ماندن، به شدت بیماری، سن توله سگ و زمان شروع درمان بستگی دارد.” این بیماری، مانند هپاتیت و هاری، از طریق واکسیناسیون قابل پیشگیری است.

دکتر اکهلم می گوید: “بسیار مهم است که سگ خود را در سریع ترین زمان ممکن واکسینه کنید. مطمئن شوید که سگ یا توله سگ شما واکسینه شده است. این کار به جلوگیری از ابتلا به این ویروس کمک می کند.”

نفخ شکم در سگ ها

نفخ شکم، از خروج محتویات و هوا از معده جلوگیری می کند، که مانع از آروغ زدن یا استفراغ سگ می شود. علائم نفخ در سگ ها شامل موارد زیر است:

بی قراری
ترشح بزاق
عدم توانایی در استفراغ
برجسته شدن قسمتی از معده

از هر روشی که باعث شود سگ شما آرام تر غذا بخورد، استفاده کنید تا حیوان خانگی شما به نفخ مبتلا نشود.

نارسایی کلیوی در سگ

بیماری کلیه معمولاً به تدریج رخ می دهد و بیشتر اوقات در سگ های مسن دیده می شود. همچنین می تواند به عنوان عارضه ای از داروها یا سایر بیماری های عفونی (مانند بیماری لایم) بوجود آید.

متأسفانه، بیماری کلیوی که در حیوان خانگی ایجاد می شود، در بیشتر اوقات قابل پیشگیری نیست. سگ هایی که استعداد ژنتیکی نارسایی کلیه دارند بیشتر در معرض خطر هستند.

با این حال، یک نوع بیماری مزمن کلیه وجود دارد که قابل پیشگیری بوده و آن عفونت ناشی از بیماری دندان است. در مراحل پیشرفته بیماری دندان، باکتری های لثه سگ می توانند وارد جریان خون شده و به اندام های حیاتی بدن مانند کلیه ها آسیب برسانند.

بنابراین دندان های سگ را تمیز نگهدارید. دندان های سگ را به طور منظم (حداقل هفته ای یک بار) مسواک بزنید یا در مطب دامپزشکی، تمیزکاری حرفه ای دندان انجام دهید، که به بیهوشی نیاز دارد اما کاملاً مؤثر است.

از طرف دیگر، بیماری حاد کلیه تا حد زیادی قابل پیشگیری است. بیماری حاد کلیه به دلیل موارد مختلفی مانند مسمومیت، عفونت یا عوارض ناشی از داروها و …. ایجاد می شود. علائم آن ناگهانی و شدید است و می تواند شامل تب، استفراغ، تغییر در میزان مصرف آب، تغییر اشتها و تغییر در مقدار ادرار باشد.

برای جلوگیری از بیماری حاد کلیه، از مصرف داروهای انسانی برای سگ خودداری کنید، مگر اینکه دامپزشک در این مورد به شما توصیه کرده باشد. همچنین مایعات ضد یخ را از سگ ها دور نگه دارید. حیوان خانگی شما طعم آن را دوست دارند اما حتی در دوزهای پایین نیز کاملا برای حیوان خانگی شما سمی است. روش های مختلفی وجود دارد، از جمله لیسیدن آن از کف گاراژ که سگ ها ممکن است ضد یخ مصرف کنند.

بیماری لایم در سگ

این بیماری منتقله از طریق کنه، یکی دیگر از بیماری های قابل پیشگیری اما کشنده در سگ است. این بیماری توسط باکتری منتقل شده توسط کنه های آهو، که حداقل برای ۱۸ ساعت به سگ متصل شده اند، ایجاد می شود. این بیماری شایع ترین بیماری های مربوط به کنه در سگ ها است.

علامت مهم این بیماری، لنگیدن در دست و پاها است. کاهش اشتها نیز ممکن است رخ دهد. عدم درمان بیماری لایم، می تواند منجر به مشکلات کلیوی – حتی نارسایی کلیه شود. درمان از طریق آنتی بیوتیک انجام می شود و اگرچه علائم معمولاً طی چهار هفته برطرف می شوند، اما ممکن است به طور کامل برطرف از بین نروند.

دور نگه داشتن سگ از مناطق مستعد وجود کنه بسیار مهم است. داروهای پیشگیری از ابتلا به کنه، موثر ترین راه پیشگیری از بیماری لایم و سایر بیماری های منتقله از طریق کنه است.

بیماری کرم قلب در سگ

آیا ترجیح می دهید هزینه داروی ضد کرم قلب را پرداخت کنید یا بعداً درمان های پرهزینه و دردناک را به روی سگ خود انجام دهید؟ متأسفانه، بیشتر افراد دومی را انتخاب می کنند، حتی اگر داروهای پیشگیرانه نسبتاً ارزان قیمت باشند. تنها چیزی که باعث می شود سگ شما به کرم قلب مبتلا شود، یک لقمه غذا آلوده به یک پشه آلوده است.

دکتر اکهلم می گوید: اگر در منطقه ای پر از پشه ها زندگی می کنید، پیشگیری از کرم قلب ضروری است. بیماری کرم قلب با تزریق عضلانی دارو (بر پایه آرسنیک) قابل درمان است. این روش در بیشتر موارد دردناک اما موثر است.

سگ ها و گربه ها مستعد ابتلا به کرم قلب هستند، بنابراین اگر گربه هم دارید، حتما به سگ خود داروهای پیشگیری از ابتلا به کرم قلب بدهید. هیچ درمانی برای گربه های مبتلا به کرم قلب وجود ندارد و سگ شما ممکن است آن را از حیوانات آلوده دیگر دریافت کند.

مسمومیت با شکلات در سگ

تقریباً همه می دانند که سگ ها نمی توانند شکلات بخورند. مسمومیت با شکلات، یکی از شایع ترین علل مسمومیت سگ هاست. یک تکه شکلات می تواند روی یک سگ کوچک تأثیر بگذارد و شکلات تلخ بسیار بدتر از شکلات شیری است.

علائم مسمومیت با شکلات شامل استفراغ، اسهال، بی قراری، نفس نفس زدن و لرزش است. موارد جدی تر می تواند باعث نامنظمی ضربان قلب، تشنج، حمله قلبی یا حتی مرگ شود. اگر فکر می کنید سگ شما شکلات خورده است، فورا او را به دامپزشک ببرید. دکتر اکهلم می گوید: “سگ شما باید فوراً ویزیت شود و در خانه سعی نکنید سگ را مجبور به استفراغ کنید.” علائم مسمومیت با شکلات می تواند تا ۷۲ ساعت طول بکشد.

سرطان در سگ

انواع مختلفی از سرطان های سگ وجود دارد و به نظر می رسد که تعداد مبتلایان آنها در حال افزایش هستند. ۵۰ درصد سگ های ده ساله و بالاتر به نوعی از سرطان مبتلا می شوند و این مهمترین علت مرگ سگ ها در این گروه سنی است. هرچه سرطان را سریعتر تشخیص دهید و درمان کنید، احتمال زنده ماندن سگ بیشتر است. اگر متوجه تغییر در رفتار یا عادت های سگ خود شدید، بلافاصله آن را به دامپزشک بگویید.

برخی از علائم سرطان شامل بوهای ریزش مو، التهاب غدد لنفاوی، توده های پوستی، کاهش وزن، تغییر اشتها و بی حالی است.

دکتر اکهلم می گوید: “لنفوم، بسیار قابل درمان است.” لنفوم یکی از رایج ترین انواع سرطان ها در سگ است، برای پیشگیری از لنفوم در سگ خصوصا با افزایش سن مرتباً سگ را برای معاینه به پیش دامپزشک ببرید. ژنتیک و عوامل محیطی نیز در ایجاد سرطان نقش دارند.

بیماری های قارچی در سگ

قارچ ها در خاک زندگی می کنند و معمولاً توسط هاگ های منتقل شده در هوا منتقل می شوند. بنابراین اگر سگ شما خاک آلوده را استنشاق کند، می تواند به یک بیماری قارچی مبتلا شود.

بعضی از قارچ های خطرناک، قارچ هایی هستند که فقط پوست را تحت تأثیر قرار می دهند و برخی از آنها کل بدن (کبد، ریه ها و مغز) را تحت تأثیر قرار می دهند. مورد اخیر بسیار بدتر است و می تواند کشنده باشد.

چهار بیماری قارچی که به کل بدن سگ حمله می کنند، عبارتند از:

بلاستومیکوزیس
هیستوپلاسموز
تب دره
کریپتوکوکوز

تب دره جدی ترین و خطرناک ترین بیماری قارچی است. قارچ ها معمولاً در خاک دفن می شوند اما می توانند به روش های مختلفی منتقل شوند.

بلاستومیكوز بیماری قارچی بسیار جدی دیگری است که اکثر سگ هایی که در فاصله ۴۰۰ متری آب زندگی می کنند، به آن مبتلا می شوند. سگ های نژاد بزرگ بیشتر در معرض خطر هستند و علائم آن به طور معمول شامل اختلال در تنفس، ضایعات پوستی و از دست دادن اشتها است.

سرفه کنل در سگ

برای سگ هایی که در مکان هایی پر ازدحام با سگ های دیگر زندگی می کنند، ابتلا به سرفه کنل یک خطر واقعی است. سرفه کنل یک بیماری تنفسی بسیار مسری است که می تواند از طریق هوا یا تماس بدنی منتشر شود. هر سگی ممکن است به سرفه کنل مبتلا شود، اما توله سگ ها حساس تر هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها چندان قوی نیست. علائم شامل موارد زیر است:

تب
بی حالی
سرفه شدید
آبریزش بینی
عطسه کردن
از دست دادن اشتها

با واکسیناسیون می توان از بیماری سرفه کنل پیشگیری کرد. سگ هایی که به طور منظم در معرض معاشرت با تعداد زیادی از سگ ها قرار دارند، بیشتر در معرض خطر سرفه کنل قرار دارند و بیشترین سود را از واکسن می برند.

سخن آخر

خطرات زیادی در کمین سگ شما است، اما با کسب دانش درباره بیماری های کشنده، می توانید حیوان خانگی را سالم تر نگه دارید

https://animal.irpsc.com

Question 7

نحوه شست و شوی سگ برای رهایی از کک

Accepted Answer

نحوه شست و شوی سگ برای رهایی از کک

اولین کاری که در صورت مشاهده کک در سگ خود باید انجام دهید، شست و شوی سگ برای رهایی از کک می باشد که بهترین روش حل مشکل است. اگر سگ شما از داروی مفید کنترل کک استفاده می کند، ممکن است هرگز این مشکل را نداشته باشید. با این حال، در صورت مواجه شدن سگ با هجوم کک، شست وشوی آن، راه حل است.

بخاطر داشته باشید که شت و شوی کک، آن ها را از سگ شما دور می کند اما باعث نمی شود که کک ها به سگ شما برنگردند. شما باید معالجه سگ خود را با داروی موثر کنترل کک شروع کنید.

آیا سگ شما به شست و شو برای خلاص شدن از شر کک احتیاج دارد؟

در صورت مشاهده یک یا دو کک، لازم نیست سگ خود را بشویید تا از شر کک ها خلاص شوید. در واقع در این شرایط از داروی کنترل کک استفاده کنید. اگر در مورد وجود کک به سگ خود مظنون شده اید، به دنبال شواهدی از كك بر روی سگ و بستر های سگ باشید. در این صورت با هجوم نابسامانی از کک ها مواجه شده است.

علاوه بر کک های موجود، به دنبال لکه های سیاهی به نام مدفوع کک نیز خواهید بود. این ها در واقع، خون خشک شده حاصل از مدفوع کک است. برای مطمئن شدن ازوجود مدفوع کک،آن لکه ها را روی یک دستمال کاغذی مرطوب قرار دهید. در صورتی که مناطقی به رنگ زنگ زده روی آن دستمال کاغذی دیدید، این چکیده خونی است که از کک ها باقی می ماند.

برای یافتن کک و مدفوع باقی مانده ازآن، از یک شانه یا قسمت هایی از خز استفاده کنید تا پوست سگ خود را بررسی کنید. به قسمت پایین کمر وته دم بیشترتوجه کنید زیرا در این قسمت ها بیشتر کک یافت می شود. اگر کک یا مدفوع کک مشاهده کردید، یک شست و شو، می تواند به از بین بردن کک ها به سگ شما کمک کند.

چه موقع با دامپزشک تماس بگیریم؟

اگر شواهد کمی از کک مشاهده کردید، یا اصلا مشاهده نکردید. اما سگ شما خارش دارد، ممکن است به یک معضل پوستی غیرمرتبط مبتلا شده با شد که نیاز به توجه دامپزشک دارد. یا اگر متوجه شدید؛ پوست سگ شما قرمز، متورم یا بسیار پوسته پوسته است، به مشاوره دامپزشک نیاز خواهید داشت. اگر پوست سگ شما غیرعادی است، حتی درصورت مشاهده کک، اقدام به شست و شوی نکنید؛ زیرا مواد شیمیایی موجود در شامپو می تواند باعث تورم بیشتر شود.

آنچه قبل از شت و شوی سگ برای خلاص شدن از شر کک، احتیاج دارید.

قبل از شست و شوی سگ، باید چند چیز را فراهم کنید:

حوله
پماد چشم
شامپوضد کک
قلاده یا افسارسگک دار
در صورت تمایل دستکش
منبع آب (شیر آب در وان / سینک یا شلنگ در وان یا حوضچه خارج از منزل)

مانند هر حمام دیگری، شما به محلی با منبع آب برای استحمام سگ خود و بسته به اندازه سگ خود، به تعداد زیادی حوله نیاز خواهید داشت.

یک شامپوی ضد کک مناسب برای سگ خود پیدا کنید. در صورت تردید در مورد انتخاب شامپو مناسب، از دامپزشک خود، مشورت بخواهید.برچسب روی بطری شامپو را بخوانید و مطمئن شوید که مخصوص سگ ها است. اگر توله سگ دارید،از اینکه حداقل سن توصیه شده را ندارند اطمینان حاصل کنید.

اگر سگ شما حساسیت دارد، مواد تشکیل دهنده را بررسی کنید تا مطمئن شوید هیچ ماده حساسیتی زایی در شامپو وجود ندارد. به دنبال بررسی های بی طرفانه در مورد شامپوهای ضد کک باشید تا ببینید چقدر برای دیگران مفید واقع بوده اند. قبل از استفاده از شامپو، برچسب را بخوانید واز دستورالعمل های مربوط به دوز ومیزان استفاده مناسب پیروی کنید.

حتما، مقداری ازپماد روان کننده چشم یا گریس را به چشم سگ خود بزنید. این روش، به محافظت از چشم در برابر مواد شیمیایی موجود در شامپو کمک می کند. محافظت از چشم برای همه حمام ها مهم است، اما در هنگام شست و شوی کک بسیار ضروری است زیرا شامپوی ضد کک نسبت به شامپوی سگ معمولی سوزاننده تر است.

از دست کش هایی استفاده کنید که از دستان شما در برار خشک شدن و متورم شدن حاصل از مواد شیمیایی محافظت کننند.

نحوه شست و شوی سگ برای خلاص شدن از شر کک

نحوه مهیا کردن حمام کک برای سگ نسبتا راحت است. در واقع، شباهت زیادی به حمام همیشگی سگ دارد.
اگر از وان یا لگن استفاده می کنید، سگ خود را درون آن قرار دهید. بستن او به چیزی معمولاً مفید است زیرا از فرار کردنش جلو گیری می کند.
اگر در داخل خانه حمام می کنید، یک حوله را در لبه وان یا حوضچه قرار دهید تا آب آن را جذب کند.
یک لایه نازک از پماد چشم یا چند قطره گریس به هر دو چشم سگ خود بزنید.
از آب گرم و ولرم استفاده کنید و خزسگ خود را به آرامی و کاملاً خیس کنید. اطمینان حاصل کنید که آب برای تماس پیدا کردن زیادی داغ نیست. آب داغ ممکن است سگ شما را بسوزاند.
علاوه بر این، سگ ها می توانند بیش از حد احساس گرما کند، بنابراین آب گرم یا بسیار داغ می تواند باعث هدررفتن گرما شود.
مقدار توصیه شده شامپو را به خز سگ خود بمالید و آن را بر روی پوست سگ خود ماساژ دهید و کف ایجاد کنید.
از دستورالعمل های روی بطری پیروی کنید. بسیاری از شامپوهای ضد کک،باید برای مدت زمان مشخصی روی خزسگ بمانند.
خز سگ خود را کامل با آب ولرم بشویید.
به سگ خود اجازه دهید آب اضافی خزش رادور بریزد. سگ خود را با حوله کاملا خشک کنید.
سگ خود را معالجه کنید!

به یاد داشته باشید که این نوع حمام، کک و مدفوع باقی مانده ازآن را از سگ شما پاک می کند، اما محیط را پاک نمی کند. تمام رختخواب های حیوانات اهلی را بشویید و خانه خود را کاملا با جاروبرقی تمیز کنید. حتماً برای جلوگیری از ابتلا مجدد به بیماری، از یک داروی کنترل کک استفاده کنید. با دامپزشک خود در مورد بهترین گزینه ها برای سگ خود مشورت کنید.

سلامتی و بهبودی سگ

اگر به حیوان خانگی خود مشکوک هستید، بلافاصله با دامپزشک تماس بگیرید. برای سوالات مربوط به سلامتی، همیشه با دامپزشک مشورت کنید، زیرا آنها قبلا حیوان خانگی شما را معاینه کرده اند و از سابقه سلامتی آن اطلاع دارند و می توانند بهترین توصیه ها را به شما ارائه دهند.

https://animal.irpsc.com

سوالات این دسته‌بندی

عکاسی از حیوانات خانگی: 9 نکته برای گرفتن عکس های بهتر از گربه ها و سگ ها

میکروچیپ در ایران | سوالات متداول ریزتراشه | میکروچیپ حیوانات

جعبه کمک اولیه برای حیوانات خانگی

خطرات چاقی برای سگ و گربه‌های دارای اضافه وزن

آرتروز در سگ و راه درمان آن ....

بیماری های کشنده اما قابل پیشگیری در سگ‌ ها...

نحوه شست و شوی سگ برای رهایی از کک