Question 1

طوطی ها حیوانات خانگی برای زندگی هستند. به من اعتماد کن!

Accepted Answer

طوطی ها حیوانات خانگی برای زندگی هستند. به من اعتماد کن!

حیوانات خانگی نیز مانند مردم، شخصیت خود را به نمایش می گذارند. حالا، اگر شما هم مثل من هستید، و صاحب یک طوطی هستید یا حداقل به آن فکر کرده اید، ارزش این را دارد که به یاد داشته باشید این شگفتی های پردار به همان اندازه که بیانگر و پرانرژی هستند، سرگرم کننده هستند. و آیا گفتم آنها خجالتی نیستند؟ حداقل مال من نیست. بنابراین با توجه به اینکه ما اکنون بیش از 35 سال با هم هستیم، رابطه عمیقاً در هم تنیده و در عین حال کمی پیچیده ما اکنون مانند همیشه قوی است.

حالا، یک سال در اوایل دهه 90 بود که بیکر تزئینات مکرامه مادربزرگ من را جوید. (آن روزگاران تاریک بود.) در حالی که آن گریز مخرب صنایع دستی جویده شده در اتاق نشیمن هنوز کمی نیش می زند، مهمتر از آن، به ما کمک کرد راه های بهتری را کشف کنیم که بتوانیم او را راحت تر و سرگرم کنیم.

همه موجودات نیاز به تحریک و راه هایی برای بیان رفتارهای ذاتی خود دارند. بنابراین، پس از چند دهه با هم، در سطوحی که هرگز فکرش را نمی‌کردم، یکدیگر را بشناسیم و درک کنیم. به خصوص با توجه به مسیر عجیب و غریب برای رسیدن به اینجا.

در طول دهه 1980 جنبش علیه تجارت غیرقانونی پرندگان سرانجام مورد توجه جریان اصلی قرار گرفت. قرار بود پرندگانی که در اسارت بزرگ شده‌اند باند، حلقه فلزی کوچکی دور پایشان بسته شود تا نشان دهد که وحشی وجود ندارد. اما تجارت فاقد نظارت و اجرای مناسب بود که اساساً بر سیستم افتخار تکیه داشت.

حتی تقریباً 40 سال پیش، طوطی ها می توانستند بیش از 1000 دلار یا بیشتر قیمت داشته باشند. و در جایی که پتانسیلی برای پول تاریک وجود دارد، هیچ کمبودی برای افرادی که در سایه منتظر به دست آوردن آن هستند وجود ندارد. در زمانی که ما پرنده را گرفتیم، خواهر بزرگترم به تازگی در جنبش جهانی محیط زیست فعال شده بود. ما فردی را می شناختیم که یک پرنده جوان، نجات یافته و وحشی از یک تاجر غیرقانونی داشت که به خانه نیاز داشت.

مشکلی که در آن زمان وجود داشت، هیچ کس این طوطی آمازون سرخ‌لاب خاص را نمی‌خواست. آنها یک رنگ سبز زیبا با لکه های بزرگ قرمز و زرد روی سرشان هستند - و اگر دقت کنید، پرهای درخشان آبی رنگ زیر نور خورشید می درخشند. این یک گونه با شکوه است. همچنین بسیار آوازی بود (غرغر بی امان)، بسیار بی قرار و نه چندان دوستانه. بنابراین مطمئناً مجموعه حیوانات خانگی خانوادگی ما بلافاصله عاشق شد، ما بلافاصله عضو دیگری را اضافه کردیم!

بدون دانستن تاریخچه او، اینکه او واقعاً از کجا آمده است یا قبل از یافتن مکانی در خانه دوست داشتنی ما چه چیزی را تجربه کرده است، سالها طول کشید تا طوطی واقعاً در ریتم زندگی خانوادگی ما جا بیفتد. و تمام هرج و مرج حیوانی با آن! از سگ‌ها، گربه‌ها، همسترها و اسب‌ها - انگار باغ‌وحش کوچک شهری خود را داشتیم.

طوطی ها نیز مانند بسیاری از موجودات، با همنشینی بهتر عمل می کنند. متأسفانه، ما نتوانستیم پرنده دومی بگیریم، اما کاکائو خواهرم، مرغ، بلافاصله با پرنده بزرگتر پیوند خورد. بنابراین، در طول سال‌ها، چند کاکائو آمد و رفت و بیکر آرام آرام وارد زندگی شاد خود شد. اما، مانند همه اعضای خانواده، فراموش کردن کینه ها دشوار است. و طوطی ها، حداقل مال من، انگار فراموش نمی کند!

برادرم و طوطی یک بار، حدود 30 سال پیش، یک حادثه کوچک داشتند. یک اسباب بازی مخمل خواب دار مورد علاقه او از دوران کودکی خود نگهداری می کرد. اما پس از چند هفته دوری در کمپ، او برگشت و متوجه شد که پرنده دارایی ارزشمند او را دزدیده است!

در حین پرواز در اطراف خانه، بیکر وارد اتاقش شد، آن را پیدا کرد و آن را به قفس خود کشید. پس از دو هفته پیوند شدید پرنده - ناگهان در یک لحظه شوک نوجوانی از بین رفت! بعد از کمی تنظیم احساسات، توسط برادر آمد و چند روز بعد آن را به پرنده برگرداند. اما به نظر می رسید که خاطره محفوظ است.

تا به امروز، با وجود تمام تلاش‌هایش، او تنها خانواده‌ای است که بیکر با آن‌ها کمی متفاوت از بقیه رفتار می‌کند. چگونه؟ خوب، پرنده دوست دارد سرش را خراش دهند. و وقتی به اندازه کافی بود؟ بیکر سرش را برمی‌گرداند، گردن درازش را دراز می‌کند، به هم می‌ریزد و می‌رود. برای برادرم، بیکر تمام خراش هایی را که می خواهد می کند، سپس منقارش را تازیانه می زند و به انگشت او نوک می زند. سپس دور می شود. با پرنده ها کار نکن

‌مراکز فروش طوطی و پزشکان طوطی : www.ANIMAL.IRPSC.com

منبع مقاله انگلیسی : pet

Question 2

نکات پایه و اساسی نگهداری و پرورش طیور در حیاط

Accepted Answer

نکات پایه و اساسی نگهداری و پرورش طیور در حیاط

پرورش طیور در حیاط و حیاط خلوت برای کسانی که سررشته‌ای از این کار دارند می‌تواند تجربه‌ی خوب و جالبی باشد، اما افراد عادی از میزان زمان، تلاش و دانشی که برای انجام موفق این کار احتیاج است اطلاعی ندارند. در این مطلب از پت پزشک اصول پایهی مدیریت ازجمله تهیه جا مورد بحث و توضیح قرار می‌ دهیم.

تهیه جا طراحی

طراحی محل زندگی بر مراقبت، راحتی، رفاه و سلامتی پرنده اثرگذار خواهد بود. تهیه جا جنبه‌های گوناگونی دارد که باید در نظر گرفته شوند.

قفس مرغ یا لانه‌ی مرغ در نظر صاحب پرندگان انتخابی زیبا و خوشایند است و شبیه خانه بازی کودکان می‌ماند: پنجره، جعبه‌های گل، رنگ زدن در و دیوار و چیزهای این چنینی.

قفس یا لانه‌ی مرغ می‌تواند طراحی ساده‌ای نیز داشته و متشکل از مکعب چوبی همراه با توری مرغ باشد.

چندان دستورالعمل خاصی برای طراحی لانه یا قفس مرغ وجود ندارد اما طراحی آن باید طوری باشد که بشود حیاط یا حیاط خلوت را به سادگی تمیز کرد، پرنده از دست شکار شکارچیان محافظت شود و همچنین فضای کافی در اختیار طیور قرار بگیرد.

ساختار ایده‌آل داری کف سیمانی و دیوارهای عایق قابل شستشو است.

این نوع ساختار باعث می‌شود که به‌آسانی بتوان کار تمیز کردن و ضدعفونی کردن را انجام داد.

معمولاً قفس‌های مرغ یا لانه‌های مرغ کف خاکی دارند که این مسئله در زمان شیوع بیماری می‌تواند دردسرساز شود.

قفس یا لانه می‌تواند کاملاً محصور باشد یا به فضای بیرون دسترسی داشته باشد؛ هر دو روش قابل‌قبول است اما طراحی باید به‌گونه‌ای باشد که دسترسی حیوانات وحشی و شکارچیان را محدود کند.

در مطالب بعدی بیشتر در مورد کنترل شکارچی صحبت خواهیم کرد. در حالت ایده‌آل، هر روزنه‌ی ورودی به لانه باید توسط توری پوشیده شود و درهای بازهم باید در توری تعبیه گردد.

این کار هجوم پرنده‌های وحشی به خاطر دسترسی دائم به آب و غذا را محدود می‌کند.

تهویه

یک تصور غلط رایج این است که تبادل اکسیژن دلیل اصلی در نظر گرفتن تهویه برای مرغداری است. اما تهویه برای حذف رطوبت، از بین بردن گرمای بیش از حد، تبادل گازهای تولید شده و تأمین هوای تازه مهم است.

در بهار، تابستان و پاییز شاهد کمترین مشکلات مربوط به تهویه هستیم. اما یک مشکل بسیار شایع زمانی اتفاق می‌افتد که روزهای گرم به شب‌های خیلی خنک تبدیل می‌شوند و صاحب مرغداری ممکن است تهویه را در طی روز زیاد کند و مرغداری را در شب ببندد.

در مواردی ممکن است نوسانات دمایی در نظر گرفته نشوند و درنتیجه مرغ‌ها، روز گرمی را با تهویه‌ی محدود سپری کنند.

این مسئله به دلیل افزایش رطوبت، مشکلات تنفسی در مرغداری را در به وجود می آورد.

در ماه‌های تابستانی ممکن است شاهد دماهای بسیار بالایی باشید و به همین دلیل تهویه جهت به گردش انداختن هوا به منظور کاستن از گرمای بیش از حد هوا مهم است.

در صنعت تجاری، تهویه توسط سیستمهای کامپیوتری کنترل میشود و سرعت هواکش‌ها به منظور مقابله با افزایش دما و به گردش انداختن هوا افزایش پیدا می‌کند.

در مرغداری ساخته‌شده در حیاط می‌توان در و پنجره‌های توری‌دار را باز گذاشت و به وسیله‌ی وزش هوا محیط را به طور طبیعی تهویه کرد.

گزینه‌ی دیگر استفاده از فن کوچکی برای به گردش انداختن هواست (تهویه مکانیکی). باز هم خاطرنشان می‌کنیم که هدف، تهیه فن کافی برای هر پرنده نیست تا جلوی جریان هوا استراحت کند، بلکه هدف گردش و تعویض هواست.

مسئله تهویه و دما در طی ماه‌های زمستانی مهم‌تر و آشکارتر می‌شود.

اگر تهویه را به‌منظور از بین بردن تمام رطوبت در حداکثر توان بگذارید کل هوای گرم را تخلیه می‌کند و درنتیجه باید جهت حفظ دمای مناسب از روش‌های گرمایشی دیگر، هزینه کنید.

از سوی دیگر اگر گرمای هوا را نگه دارید، رطوبت از بین نمی‌رود و با مشکل مدیریتی جدی روبه‌رو می‌شوید.

بنابراین برای رسیدن به هر دو هدف باید مینیمم یا حداقل تهویه را مدنظر داشته باشید: از بین بردن رطوبت و حفظ دما.

تهویه حداقل توصیف‌کننده‌ی وضعیتی است که در آن مقدار کمی هوای سرد وارد مرغداری می‌شود، به وسیله‌ی دمای داخل مرغداری گرم می‌شود، رطوبت داخل مرغداری را جذب می‌کند و سپس از بین می‌رود.

می‌توان از طریق تعبیه ورودی هوا در سقف مرغداری یا بسته به طراحی آن از طریق کمی بازکردن پنجره به حداقل تهویه رسید. بااین‌حال هوای ورودی باید به سمت سقف بوزد.

روزنه‌ای که از آن هوا وارد می‌شود و به سمت سقف نمی‌رود تنها باعث می‌شود هوای سرد پایین بیاید و باعث بروز مشکل شود و درنتیجه طیور بیمار شوند یا صاحب مرغداری مجبور شود جهت گرم کردن فضا هزینه‌ی اضافی بکند.

مرغداری‌هایی که دیوارها و سقفش عایق‌شده باشند خفه می‌شود. یعنی هوای خارجی نمی‌تواند وارد مرغداری شود و درنتیجه تبادل هوا صورت نمی‌گیرد.

این موضوع می‌تواند منجر به چند مشکل شود.

یک مسئله، تجمع رطوبت و چگالش است که باعث می‌شود روی دیوارها و سقف قطرات آب جمع شود؛ این مشکل به بستر پرنده‌ها صدمه زده و باعث بیماری می‌شود (کمی بعدتر به آن خواهیم پرداخت). بعلاوه رطوبت محیط می‌تواند باعث انتشار کپک و دیگر بیماری‌ها شود.

دوم این‌که، مقادیر بیش از حد آمونیاک باعث رطوبت بستر و کمبود گردش هوا می‌شود. وقتی سطح آمونیاک بیش از حد بالا برود، بیشتر از 25 پیپیام، اثرات زیان‌آوری بر سیستم تنفسی و چشم پرنده‌ها خواهد گذاشت.

دما

دمای بدن مرغ بین 40.5 تا 41.5 سانتی گراد بوده و دمای بدن خروس‌ها یا طیور نر از ماده‌ها بیشتر است. با این‌که دمای بدن آن‌ها بالاست، اما پرندگان داری منطقه خنثی حرارتی یا ناحیه‌ای هستند که لازم ندارند به طور فعالانه دمای بدنشان را تنظیم کنند.

سرما یا گرمای بیش از حد می‌تواند بسته به اندازه، سن، نژاد و تنوع این مناطق، کشنده باشد.

جوجه‌ها تحمل بیشتری برای دمای بالاتر دارند و پرندگان بالغ تحمل بیشتری برای دمای پایین‌تر.

بر طبق یک قانون سرانگشتی بهتر است که دمای هوای مرغداری را بین 10 تا 23.8 درجه سانتی گراد نگه دارید. مسئله مهمی که باید در نظر داشت این است که آیا پرنده فرصت خودتنظیمی دمای بدنش را دارد یا خیر.

سرمای بیش از حد می‌تواند باعث سرمازدگی شود.

پاها و اجزای سر طیور بیشتر در معرض سرمازدگی هستند. این مسئله می‌تواند ناشی از بیرون ماندن بیش از حد، طولانی ایستادن و راه رفتن و در برف ماندن برای مدتی طولانی باشد.

از طرفی دیگر، استرس گرما یا تنش گرما ناشی از گرمای بیش از حد هواست. در این حالت پرنده‌ها در تلاش برای خنک کردن بدنشان نفس نفس می‌زنند، بال‌هایشان را باز می‌کنند، مصرف آب خود را افزایش و مصرف غذای خود را کاهش می‌دهند.

تهویه مناسب احتمال ابتلا به استرس گرما را کاهش خواهد داد.

روشنایی

طیور می‌توانند با نور طبیعی روز به اندازه‌ی کافی رشد کنند و لزوماً به نورپردازی خاصی احتیاج ندارد. هرچند شدت و مدت زمان نور می‌تواند بر پرندگان اثرگذار باشد.

شدت نور می‌تواند تا 5 لوکس پایین بیاید تا محرک فعالیت باشد یا تا حد مطلوب بالاتر و روشن‌تر باشد. نور خیلی روشن می‌تواند سبب مشکلات رفتاری همچون پرخاشگری و نوک زدن شود که برای برطرف کردن آن می‌توانید از شدت نور بکاهید.

برای تنظیم شدت نور این راهکار را مدنظر داشته باشید: اگر روزنامه‌ای که به اندازه‌ی ساعد‌هایتان از خود دور کرده‌اید را می‌توانید بخوانید، پس نور کافی است.

مسئله‌ی دیگری که باید مدنظر داشت مدت زمان روشنایی است. اگر هدف تولید گوشت است، طیور صرفاً به مدت زمان طبیعی نور در روز برای رشد احتیاج دارند.

برخی بر این باورند که تأمین23-24 ساعت نور باعث افزایش عملکرد می‌شود، اما طیور نیز مانند انسان‌ها به چرخه‌های تاریکی طبیعی احتیاج دارند بنابراین 16 ساعت نور حداکثر نور پیشنهادی برای پرندگان گوشتی است.

پرندگانی که برای تخمشان پرورش می‌یابند بیشتر از پرنده‌های گوشتی نسبت به نور روزانه حساس هستند.

زیست‌شناسی پرندگان فرقی میان طیور و پرندگان آوازخوان قائل نمی‌شود. افزایش طول روز در بهار باعث می‌شود تا پرندگان آوازخوان تخم‌گذاری و جوجه گیری کنند.

کاهش روشنایی روز در پاییز به پرندگان آوازخوان علامت می‌دهد که دیگر موقع خوبی برای تولیدمثل نیست و درنتیجه تخم‌گذاری متوقف می‌شود.

مرغ‌ها هم چنین واکنشی به نور دارند و افزایش مدت زمان تابش نور باعث تولید بیشتر تخم و کاهش آن باعث توقف تخم‌گذاری می‌شود.

مرغی که تخمگذار است باید 16 ساعت روز و 8 ساعت شب و تاریکی را تجربه کند. تولید تخم‌مرغ در فصل بهار به طور طبیعی با افزایش طول روز اتفاق می‌افتند اما پس از انقلاب تابستانی به نورپردازی مصنوعی جهت تولید تخم‌مرغ احتیاج است.

مثل نور طبیعی روز، نباید از طول روز کوتاه به طول روز بلند پرش کرد. بنابراین در جدول زیر طرحی برای روشنایی و نورپردازی پیشنهاد کرده‌ایم.

نکته‌ی مهمی که در مورد تخمگذاری باید به خاطر داشته باشید این است که وقتی طول روز بلند شد، هر نوع کاهشی در طول روز موجب توقف تخم‌گذاری می‌شود.

مثلاً صاحب مرغداری به طور مصنوعی نور مرغداری را زیاد می‌کند اما تایمر را به درستی تنظیم نمی‌کند. طول روز افزایش می‌یابد اما پرنده‌ها به مدت چند هفته 22 ساعت نور روز دریافت می‌کنند.

پس از آن صاحب مرغداری متوجه اشتباهش می‌شود و قصد دارد طول روشنایی به 16 ساعت برساند. کاهش نور در این مقطع باعث می‌شود تخم‌گذاری متوقف شود بنابراین تنها گزینه‌ی موجود این است که اگر تخم‌گذاری برایتان مهم است همان 22 ساعت نور روزانه را حفظ کنید.

برنامه‌ی پیشنهادی روشنایی برای تولید تخم در طیور

بستر

برای انتخاب بستر گزینه‌های بسیاری پیش رویتان است. در حالت ایده‌آل، ماده‌ی مورد استفاده برای بستر باید جاذب، سست و شل و نسبتاً ارزان باشد. رایج‌ترین ماده‌ای که برای بستر استفاده می‌شود خرده چوب یا تراشه‌های کاج است.

کاه، شن و ماسه، روزنامه خردشده، چوب ذرت له‌شده و پوست سویا ازجمله مواردی هستند که می‌توانید به‌عنوان بستر استفاده کنید. در جدول زیر نکات مثبت و منفی برخی بسترها آورده شده‌است.

بستر طیور را با هر کدام از این متریال‌ها می‌توان تأمین کرد اما تکنیک‌های مدیریت ممکن است بسته به نوع بستر متفاوت باشند. از تراشه‌ها و خرده چوب‌های درختان سخت‌چوب نباید برای طیور استفاده کرد چراکه ممکن است کپک و قارچ در آن‌ها باشد.

اگر مقدار کپک و قارچ در خرده چوب‌ها زیاد باشد می‌تواند منجر به عفونت‌های تنفسی شود بنابراین توصیه می‌شود که از سخت چوب‌ها استفاده نکنید.

منبع petpezeshk.com

https://animal.irpsc.com

Question 3

مدیریت مراحل مختلف زندگی مرغ های خانگی

Accepted Answer

مدیریت مراحل مختلف زندگی مرغ های خانگی جوجه‌کشی

مدیریت جوجه‌ها، جوجه اردک‌ها، بچه غازها و سایر جوجه‌های طیور شبیه به هم است و بزرگ‌ترین تفاوت آن‌ها مربوط به نیازهای غذایی‌شان است.

محل جوجه‌کشی باید ۴۸-۷۲ ساعت قبل از تولد جوجه‌ها تنظیم شده باشد تا اطمینان حاصل شود که تمام تجهیزات به‌خوبی کار می‌کنند و به تمام متغیرها و مؤلفه‌های محیطی زمان داده شود تا به اندازه دمای جوجه‌کشی گرم شوند.

باید غذا، آب و گرمای لازم تأمین باشد تا جوجه شروع خوبی داشته باشد.

تنظیمات ایده‌آل در شکل زیر نمایش داده شده‌اند.

لامپ حرارتی در مرکز قرار می‌گیرد و آب و غذا به تناوب اطراف منبع گرما قرار می‌گیرند تا جوجه در هر جا به آب و غذا دسترسی داشته باشد.

برای فضاهای کوچک‌تر می‌توان از جعبه، مخزن آب‌خوری گاو یا تجهیزات مشابه برای جوجه‌کشی استفاده کرد.

در محیط باید آب‌خوری()، غذاخوری(ــــ) و لامپ حرارتی(⬥) در حلقه‌ی جوجه‌کشی چیده شود.

به‌عنوان یک قاعده کلی جوجه‌کشی، دمای محیط را در هفته اول روی 35درجه سانتی گراد تنظیم کنید و هر هفته پنج درجه آن را کاهش دهید تا به دمای محیط بیرون برسید.

این شاید بدان معنا باشد که در طی روز نیازی به لامپ حرارتی نیست اما شب‌ها با خنک‌تر شدن هوا جوجه‌ها باید همچنان به لامپ حرارتی دسترسی داشته باشند.

لامپ حرارتی را می‌توان از فروشگاه‌های مخصوص خریداری کرد و با لامپ ۱۰ وات تفاوت دارد.

لامپ حرارتی را می‌توان با نور سفید یا قرمز خریداری کرد؛ نور سفید مشکلی ندارد اما نور قرمز بیشتر رایج است.

مشاهده‌ی جوجه‌ها در اطراف مادر مصنوعی یا دستگاه گرم‌کننده می‌تواند اطلاعات زیادی را در اختیار علاقه‌مندان قرار دهد.

مثلاً اگر جوجه‌ها زیر لامپ دور هم جمع شده باشند (مانند تصویر)، یعنی سردشان است.

مشاهده‌ی جوجه‌ها در اطراف دستگاه‌های گرم‌کننده یعنی بیش از حد گرم‌شان است.

اگر جوجه‌ها در یک قسمت از دستگاه دور هم جمع شده‌اند نه زیر لامپ، یعنی از جایی سوز می‌آید.

جوجه‌ها وقتی از همیشه راحت‌تر هستند که به طور مساوی در منطقه جوجه‌کشی پراکنده شده باشند.

علاوه بر موقعیت فیزیکی جوجه‌ها در ناحیه‌ی جوجه‌کشی، میزان صدایی که از خودشان تولید می‌کنند هم می‌تواند نشان دهد که سردشان یا گرم‌شان است (جیک جیک زیاد همه‌ی جوجه‌ها) یا جایشان راحت است یا نه (بعضی‌ها جیک جیک می‌کنند اما نه همه‌شان).

جوجه‌ها زیر لامپ حرارتی تجمع کرده‌اند که یعنی دمای نگهداری‌شان بیش از حد پایین است.

آن‌ها باید در سرتاسر محوطه پراکنده باشند. حواستان باشد که آب و غذا دور از لامپ حرارتی قرارداده شود.

بزرگ شدن و پر درآوردن

بزرگ شدن طیور باعث تغییر در وزن بدن و از دست دادن کرک‌ها و جایگزینی آن‌ها با پر می‌شود.

تنها پرنده‌های ۶ هفته‌ای و بزرگ‌تر باید به فضای باز بیرون دسترسی داشته باشند.

جوجه‌ها غالباً تا ۶ هفتگی پر در می‌آورند و می‌توانند محیط را بهتر از جوجه‌های کوچک‌تر تحمل کنند.

آب و غذا باید در قفس مرغ‌ها نگهداری شود و بسته به موقعیت، شاید نیاز باشد که در طی ماه‌های تابستان خارج از مرغداری نیز آب قرار دهید.

آب بیرون از مرغداری باید در سایه نگهداری شود، اما ترجیحاً نه زیر درخت یا بوته.

در این صورت پرندگان وحشی به آب جذب می‌شوند و نباید منبع آب را جایی قرار دهید که پرندگان وحشی ممکن است در آن مدفوع کنند.

طیور جوان را می‌توان تعلیم داد تا شب‌ها به داخل مرغداری بازگردند، بدین صورت که چراغ‌های مرغداری را ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پس از غروب آفتاب همچنان روشن نگه دارید.

در یکی دو هفته‌ی اول ممکن است لازم باشد که جوجه‌ها را بگیرید و به داخل برگردانید، اما به مرور یاد می‌گیرند که با نزدیک شدن غروب آفتاب به داخل برگردند.

بزرگسالی و بالغ شدن

مراقبت از جوجه‌های بالغ آسان‌تر است. تمام موارد مربوط به آب، غذا و دما قبلاً مورد بحث قرار گرفتند و در جوجه‌های بالغ نیازی به ایجاد تغییر در این موارد نیست.

نکته‌ی مهمی که باید به خاطر داشت این است که پرنده‌ها در میان خودشان سلسله مراتبی اجتماعی درست می‌کنند و برهم زدن این سلسله‌مراتب به‌وسیله‌ی حذف مرغ‌ها یا خروس‌ها باعث رفتار تهاجمی میان پرنده‌ها می‌شود.

این مسئله شایع است و پس از برقراری سلسله‌مراتب جدید رفع‌ و رجوع می‌شود.

مدت زمانی که افراد می‌توانند در حیاط یا حیاط خلوت خود جوجه پرورش بدهند بسته به هدف نهایی‌شان (گوشت، تخم‌مرغ، سرگرمی) متفاوت است.

جوجه‌هایی که تخم‌گذار هستند یا برای سرگرمی نگهداری می‌شوند یک دوره پرریزی را پشت سر خواهند گذاشت.

پرریزی نشان می‌دهد که مرغ به لحاظ بیولوژیکی نیاز دارد تا مدتی استراحت کرده و تخم‌گذاری نکند که این مسئله باعث رشد پرهای جدید و توقف تخم‌گذاری می‌شود.

از دست دادن بیش از حد پرها یا توقف تخم‌گذاری ممکن است موجب نگرانی برخی افراد شود. دوره‌ی پرریزی معمولاً ۶ هفته به طول خواهد انجامید.

اگر روشنایی و تغذیه مناسب برای مرغ‌ها فراهم شود، دوباره شروع به تخم‌گذاری خواهند کرد.

رویکردهای کلی مدیریتی بستر

پیش‌تر در مورد بستر صحبت کردیم اما در مورد مدیریت بستر نه.

لزومی به جمع کردن بستر از منطقه‌ی جوجه‌کشی نیست مگر این‌که آب و رطوبت به آن نفوذ کرده باشد.

می‌توان برای تمیز نگه داشتن بستر موادی که به‌عنوان بستر مورد استفاده قرار می‌دهید را به مواد قبلی اضافه کنید اما لزومی به جمع کردن موادی که از پیش بوده‌اند نیست.

اگر بیماری وجود نداشته باشد یا الزام قانونی نداشته باشید، می‌توانید متریال بستر را هر ۶ الی ۱۲ ماه یک بار جمع کرده و ازنو بریزید.

توصیه می‌شود که اگر قرار است این کار را هر ۶ ماه یک‌بار انجام دهید در ماه‌های فروردین/اردیبهشت، مهر/آبان انجام دهید.

اگر قرار است یک‌بار انجام شود پس در فصل بهار این کار را انجام دهید.

تمیزکاری پس از ماه‌های زمستانی امکان پاک‌سازی بستر از رطوبت را فراهم می‌کند و تمیزکاری در پاییز مجالی برای ضدعفونی کردن انگل‌های خارجی پیش از نگهداری طولانی‌مدت مرغ و خروس‌ها در مرغداری در ماه‌های زمستانی فراهم می‌آورد.

یکی از معایب تمیزکاری در پاییز این است که متریالی که می‌توانند به‌عنوان عایق در ماه‌های زمستانی عمل کنند را دور می‌ریزید.

آب و غذا

آب و غذای سالم باید روزانه در اختیار پرنده‌ها قرار بگیرد. غذا باید در مکانی خشک و خنک و درون محفظه‌ای که جوندگان به آن دسترسی ندارند نگهداری شود.

سطل‌های پلاستیکی یا فلزی محافظت لازم را در برابر جوندگان و دیگر حیوانات فراهم می‌آورند.

باید به اندازه‌ای غذا تهیه کنید که در عرض ۳۰ روز مصرف شود تا مطمئن باشید خواص غذایی آن از بین نرفته باشد و فاسد نشوند.

آب را باید روزانه عوض کنید؛ در صورت لزوم می‌توانید آبخوری را با صابون بشویید تا آلودگی‌ها و باکتری‌هایی که ممکن است روی آن جمع شده باشند را بزدایید.

اگر لازم باشد می‌توان به آب آشامیدنی به‌عنوان ضدعفونی کننده و کنترل‌کننده‌ی باکتری، کلر زد.

به‌این‌ترتیب که محلول استوک درست می‌کنید: ۱ قاشق غذاخوری سفیدکننده به‌ازای نیم گالن آب و سپس اضافه کردن ۲ قاشق غذاخوری از محلول استوک به یک گالن آب.

هر هفته باید محل استوک از نو ساخته شود تا اثر کلر حفظ شود.

الزامات مربوط به فضا

صنعت تجاری طیور برنامه‌های رسیدگی بسیاری مرتبط با الزامات مربوط به فضا دارد.

جدول زیر حداقل الزامات فضایی لازم برای غذاخوری، آب‌خوری و محل زندگی را نشان می‌دهد.

برای پرنده‌های خانگی به آسانی می‌توان فضای اضافی فراهم آورد اما محدودیت‌های ساختار خانگی، موقعیت مکانی (شهر یا روستا)، یا تعداد پرندگان تاثیرگذار است.

به طور کلی بهتر است که با افزایش سن پرندگان، فضای بیشتری در اختیار آن‌ها قرار دهید.

مواردی که در جدول زیر آورده شده‌اند شامل دسترسی به فضای باز نمی‌باشند و برای پرندگانی با جثه متوسط هستند.

اختلالات رفتاری هم‌نوع خواری

جوجه‌ها ذاتاً پرخاشگر بوده و همه‌چیزخوار هستند. آن‌ها ممکن است هم‌نوع خوار هم بشوند (به یکدیگر نوک بزنند).

اگر به‌طور فشرده جمعیت زیادی از آن‌ها در یک ‌جا قرار بگیرند یا اگر فضای کافی برای منابع نداشته باشند ( دسترسی به غذاخوری، آبخوری، جعبه آشیانه محدود باشد) روشنایی مناسب نباشد، ساییدگی یا پارگی به دلیل آسیب دیدن یا جفت‌گیری داشته باشند، کمبودی در رژیم غذایی‌شان باشد، دچار فرو افتادگی باشند یا نوع نژادشان اصولا هم‌نوع خواری بیشتری داشته باشد، این مسئله میان پرندگان بروز می‌کند.

درنتیجه مدیریت پرندگان باید در جهت محدود کردن این رفتار یا کاهش آن صورت بگیرد.

برخی از راهکارهای بالقوه شامل افزایش فضا، کم کردن نور جهت به حداقل رساندن فعالیت،حذف پرنده‌های زخمی، استفاده از ترکیب anti-pick جهت پوشش نواحی آسیب‌دیده یا اصلاح نوک پرنده‌ها می‌‌باشد.

همچنین می‌توان با پخش کردن دانه‌های مخلوط در بستر به منظور ترویج رفتار «پی غذا گشتن» یا پخش کردن چمن‌های کوتاه شده روی بستر یا آویزان کردن قطعات یونجه این رفتارها را در پرنده‌ها کاهش داد.

این موارد به‌عنوان پیشنهاد مطرح شده‌اند و هر دسته از پرندگان ممکن است رفتاری متفاوت داشته باشند بنابراین برای رسیدن به موفقیت شاید لازم باشد چند کار مختلف را امتحان کنید.

برخی نیز پیشنهاد می‌کنند که نور قرمز می‌تواند باعث کاهش نوک‌زدن شود چراکه دیگر خون و نواحی خون‌ریزی کرده باعث برانگیخته شدن کنجکاوی و وسوسه کردن پرنده‌ها به نوک زدن نخواهد شد.

کرچ شدن

در دوره‌ی کرچ شدن، هورمون‌های مرغ رفتارش را تغییر می‌دهند که نشان می‌دهد وقت لانه‌سازی و جوجه گیری رسیده است.

مرغ کرچ دیگر تخم‌گذاری نمی‌کند، جعبه‌ی لانه یا منطقه‌ای را در مرغداری که لانه‌ی او به حساب می‌آید را شناسایی می‌کند و ممکن است خشونتش به خاطر مراقبت از تخم‌ها بیشتر شود.

بهترین راه برای جلوگیری از کرچ شدن مرغ این است که به‌طور روزانه تخم‌مرغ‌ها را جمع‌آوری کنید؛ هرچند این کار همیشه موفقیت‌آمیز نخواهد بود.

مرغ کرچ باید برای مدتی کوتاه از دیگر مرغ‌ها جدا شود تا چرخه‌ی هورمونی‌اش شکسته شود.

این کار را می‌توان به وسیله‌ی برداشتن لانه‌اش و برداشتن تخم‌های خودش و مرغ‌های دیگر انجام داد تا ادعای تخم‌های دیگر مرغ‌ها را نیز نکند.

بیشتر صاحبین مرغداری که در حیاط یا حیاط‌ خلوت پرورش می‌دهند تمایل دارند تا مرغ‌ها بیشتر تخم‌گذاری کنند تا لانه درست کنند و روی تخم‌ها بنشینند.

خوردن تخم‌ها

گاهاً ممکن است مرغ‌ها به خوردن تخم‌های خودشان یا دیگران عادت پیدا کنند.

این رفتار به خاطر ازدحام بیش از حد، فضای نامساعد لانه، کمبودهای تغذیه‌ای، شدت زیاد نور یا رها کردن تخم‌مرغ‌های ترک خورده یا شکسته در مرغداری بروز می‌کند و مانند دیگر رفتارهایی که پیش‌تر راجع بهشان صحبت کردیم، این رفتار را نیز می‌توان در برخی مواد از بین برد یا تعدیل کرد.

راه‌حل چنین رفتاری می‌تواند جمع کردن تخم‌مرغ‌ها، افزایش دسترسی به لانه، تاریک کردن لانه یا اصلاح منقار باشد.

اگر رفتار خوردن تخم‌ متوقف نشد، بهترین رویکرد شاید تحریک مرغ‌ها به پرریزی باشد که باعث توقف تخم‌گذاری و از بین رفتار این رفتار و سپس وادار کردن مرغ‌ها به تخم‌گذاری در چند هفته بعد باشد.

کنترل شکارچی

هر کسی که می‌خواهد مرغداری کند باید به فکر کنترل شکارچی هم باشد.

همان‌طور که قبلاً اشاره شد، طراحی لانه مرغ می‌تواند موجب کاهش تعداد پرندگان وحشی و در برخی موارد شکارچیانی ‌شود که وارد مرغداری می‌شوند.

سوراخ یا منفذ کوچکی که شکارچی بتواند از آن به پرندگان دسترسی پیدا کند فاجعه به بار خواهد آورد بنابراین بهترین رویکرد این است مطمئن شوید تمام درزها و سوراخ‌ها و راه‌های ورودی به مرغداری امن هستند.

راکون‌ها، صاریغ‌ها، سمورها و راسوها، روباه‌ها، کایوت‌ها و دیگر حیوانات ممکن است راهی برای ورود به مرغداری یا بیرون کشیدن پرنده‌ها از آن‌جا پیدا کنند.

اگر پرندگان به فضای باز دسترسی دارند، لازم است از حصار سیمی استفاده کنید.

از حصار سیمی می‌توان برای فضای باز استفاده کرد اما حصار باید در عمق ۲۰ سانتی‌متر جای گذاری شود تا شکارچیان با کندن زمین نتوانند راهی به داخل آن پیدا کنند.

به‌علاوه، بوته‌ها و درختچه‌ها می‌توانند جلوی حملات هوایی جانوران شکاری و یا استفاده از توری برای سقف می‌تواند جلوی پرندگان شکارچی را بگیرد.

بسته به قوانین، مشورت با سازمان کنترل حیوانات می‌تواند اطلاعاتی در مورد بهترین راه مقابله برای مراقبت از مرغداری در حیاط فراهم آورد.

سگ‌ها هم می‌توانند به‌عنوان شکارچی مشکل‌زا باشد.

سگ‌ها سهواً برای بازی با پرنده‌ها آن‌ها را می‌کشند.

نتیجه

مرغداری در حیاط یا حیاط‌ خلوت می‌تواند تجربه‌ای هیجان‌انگیز باشد، مادامی که روش‌های مدیریتی درستی را به‌کار ببرید.

طراحی مرغداری می‌تواند بطور چشمگیری بر کارآمدی تهویه، دما و کنترل شکارچی اثر بگذارد.

در اوایل زندگی جوجه مدیریت کمی سخت‌تر و شدیدتر است و به تدریج و با افزایش سن جوجه‌ها، اشتباهات قابل‌بخشش‌تر می‌شوند.

درنهایت این‌که، در پرندگان ممکن است رفتارهایی بروز کند که برای خودشان و دیگر پرندگان یا برای تخم‌ها زیان‌آور باشد؛ بنابراین هرچه سریع‌تر باید به آن‌ها رسیدگی کرد.

منبع petpezeshk.com

https://animal.irpsc.com

Question 4

آشنایی با کاسکو African Congo gray parrot

Accepted Answer

کاسکو African Congo gray parrot

طوطی خاکستری آفریقایی و یا همان کاسکو با نام علمی Psittacus Erithacus در غرب و مرکز آفریقا، در جنگل‌های استوایی از ساحل عاج تا غرب کنیا، آنگولا و جنوب زئیر یافت می‌شود. کاسکوهای وحشی بسیار پر سر و صدا هستند و به صورت دسته‌های سی تا ده هزار تایی زندگی می‌کنند. این پرنده در مسافت‌های کوتاه به خوبی پرواز می‌کند. کاسکوهای بخشی از کنیا، تانزانیا و زئیر بزرگ‌ترند و در پرهایشان رنگ قرمز روشن زیاد دارند. کاسکوهای کوچک و با رنگ تیره‌تر در مناطق غربی از ساحل عاج تا آنگولا زندگی می‌کنند.

کاسکو طولی در حدود ۳۳-۴۴ سانتی متر دارد؛ میانگین فاصله دو بال این پرنده ۴۵ تا ۵۰ سانتی‌متر است و وزنی در حدود ۴۵۰ تا ۵۵۰ گرم دارد. جنس ماده کاسکو کوچک‌تر از جنس نر است و گردن جنس ماده باریک‌تر است. رنگ کاسکو خاکستری است به جز پرهای ناحیه دمی که قرمز روشن می‌باشد. پرهای ناحیه سری پرنده تیره‌تر است و به سمت سینه و پاهای پرنده خاکستری روشن می‌شود. رنگ بال‌های پرنده نیز تیره‌تر می‌باشد، ناحیه اطراف چشم بدون پر است و پوست سفید رنگی دارد. منقار کاسکو خاکستری تیره بوده و خمیده است که ابن خمیدگی به بالا رفتن پرنده و شکستن پوسته دانه‌ها کمک می‌کند.

ویژگی‌های رفتاری کاسکو

کاسکو جزو بهترین پرنده‌های سخنگو می‌باشد. تنها رقیب این پرنده‌ها، طوطی‌های آمازون می‌باشند. کاسکوها مقلدین بسیار خوبی هستند و صداهای زنگ تلفن و یا سایر وسایل الکتریکی و حتی صدای انسان را تولید می‌کنند. برخی از کاسکوهایی که به خوبی تربیت شده‌اند می‌تواند ارتباط کلامی با شما برقرار کنند. این پرنده بعد از سن 1 سالگی می‌توان سخن بگوید. در روزهای اول ممکن است صداهای خاصی را تقلید کند. کاسکوهای قبلاً در حیاط وحش بودند، مجموعه فوق‌العاده‌ای از صداها از جمله صدای سوت زدن، جلنگ جلنگ کردن و جیغ کشیدن با خود دارد، این پرنده‌ها معمولاً در شب به خصوص شب‌هایی که ماه کامل است آواز نمی‌خوانند. با وجود اینکه این پرنده زیاد سخن می‌گوید ولی نسبت به طوطی‌های دیگر سروصدای کمتری ایجاد می‌کند.

کاسکو می‌تواند نزدیک ۲۰۰ کلمه یاد بگیرد. البته توانایی یادگیری این پرنده بسیار بالا است و می‌تواند بیش از ۲۰۰ کلمه نیز بیاموزد. این پرنده در کنار انسان‌ها و در محیطی آرام می‌تواند زندگی خوبی داشته باشد. این پرنده بسیار باهوش است، و برای اینکه مشکلات رفتاری در آنها بروز نکند به وسایل بازی زیاد و رابطه عاطفی قوی با انسان نیاز دارد. پرنده‌های مسن‌تر دیر به صاحب جدید عادت می‌کند و به نشانه اعتراض به این تغییر وضعیت شروع به پر کنی می‌کنند.

کاسکو یک ماده پودری از خود تولید می‌کند که مرتب کردن پرها کمک می‌کند و می‌تواند در برخی افراد آلرژی ایجاد کند. کاسکوها دوست دارند که مدام با آنها بازی کنید و خیلی زود هم خسته می‌شوند. حتماً در قفس این پرنده وسایل بازی، تکه‌های چوب و یا شاخه درخت قرار دهید. اغلب رفتارهای خشنی از خود نشان می‌دهند که چنین خشونتی را در گربه و سگ نمی‌توان دید. به همین دلیل نیز یک پرنده وحشی است.

در حیات وحش اگر کاسکویی در دسته مهارت جدید یاد بگیرد، سایر کاسکوها نیز آن مهارت را تقلید می‌کنند، این رفتار به بقای آنها کمک می‌کند. کاسکوهای وحشی همیشه باید محافظ قلمرو خود باشند و بتوانند غذا و آب پیدا کنند و در برابر شکارچیان در امان بمانند و جفتشان مراقبت کنند و این رفتارها را به زیردست‌های خود منتقل کنند.

پس اگر تصمیم دارید کاسکویی را برای خود به عنوان حیوان خانگی داشته باشید، باید روزانه برای او وقت کافی صرف کنید و به او محبت کنید. کاسکوی شما باید یاد بگیرد که چگونه همکاری کند، تغییرات شرایط محیطی را تحمل کند و معاینه توسط دامپزشک را بپذیرد. باید سعی کنید که پرنده شخصیت مستقلی پیدا کند و کارهای خود را انجام دهد و وقتی تنها است بتواند خود را سرگرم کند و وابسته به شما نباشد. اگر پرنده به شما وابسته شود مشکلات رفتاری زیادی ممکن است در کاسکو ایجاد شود که تغییر آن بسیار مشکل است. از آنجایی که کاسکوها در حیات‌وحش در داخل سوراخ‌های موجود در درخت زندگی می‌کنند باید در قفس آنها چوبی برای این کار قرار دهید. این پرنده‌ها توانایی‌هایی معادل یک بچه ۴ ساله را دارند، بسیار فعال هستند محبت کردن را دوست دارند و تمایل به خرابکاری و ایجاد سروصدا دارند و نیاز به توجه دارند. وقتی پرنده جیغ می‌کشد و شما نیز همین کار را انجام می‌دهید، یک رفتار بد را به پرنده خود میاموزید. برخی‌های بر این باورند که ممکن است پرنده به آنها نوک بزند و یا گاز بگیرد، ولی زمانی که به او یاد بدهید و با دست به آرامی به منقارش دست بزنید این اتفاق نخواهد افتد. برخی افراد وقتی پرنده با منقار انگشتشان را می‌گیرد تا روی انگشت فرد برود واکنش شدید نشان می‌دهند و فکر می‌کنند که پرنده قصد آسیب زدن به آن‌ها را دارد و سریعاً دست خود ا به عقب می‌کشند، این در حالی است که پرنده می‌خواهد روی انگشت شما بایستد، چون فکر می‌کند که انگشت دست شما، همان شاخه درخت است. این کار شما باعث بروز مشکلات رفتاری در پرنده می‌شود.

طول عمر پرنده کاسکو

کاسکویی که در قفس نگهداری می‌شود بیشتر از آنهایی که در حیات وحش هستند زندگی می‌کند، چون تمام نیازهای تغذیه‌ای و نگهداری در اختیار پرنده می‌باشد. برعکس آن نیز صادق است، اگر به پرنده خوب رسیدگی نشود و تغذیه مناسبی نداشته باشد طول عمرش کوتاه‌تر می‌شود. این پرنده بین ۵۰ تا ۶۵ سال عمر می‌کند که البته این مقدار رابطه مستقیم با نحوه نگهداری این حیوان دارد

منبع petpezeshk.com

https://animal.irpsc.com

Question 5

آشنایی با مرغ مینا Mynah Bird

Accepted Answer

مرغ مینا Mynah Bird

مرغ مینا بهترین مقلدین صدا در کره زمین هستند که به‌اندازه دیگر طوطی سانان قادر به تقلید و صبحت کردن می‌باشند. این پرنده بومی آسیا می‌باشد ولی در سراسر جهان به‌عنوان حیوان خانگی گسترش یافته است. این پرنده در سراسر جهان دارای بیست و سه گونه مختلف می باشد که به طور کلی این گونه ها در سه جنس مینای گوشواره‌ای (Hill Mynah)، مینای معمولی (Common Mynah) و مینای بالی (Bali Mynah) دسته بندی می‌شوند.

توزیع مرغ مینا در حیات وحش

مرغ مینا بومی هند، پاکستان و میانمار و بسیاری از کشورهای آسیایی می‌باشد. مرغ مینا به کشورهای کانادا، جزایر اقیانوس آرام و آفریقای جنوبی برای مبارزه با آفت‌ها معرفی شده است. به دنبال سازگاری و گسترش جهانی، مرغ مینا حضور گسترده‌ای در حیات وحش داشته و به عنوان یک گونه مهاجم شناخته شده است. در سال ۲۰۱۳ توسط پایگاه جهانی گونه‌های مهاجم در لیست ۱۰۰ گونه برتر مهاجم قرار گرفت.

ویژگی گونه های مختلف

مرغ مینای معمولی: سر مرغ مینا معمولی سیاه رنگ، بدن و بال‌ها قهوه‌ای، منقار و پوست اطراف چشم و پاهایش به رنگ زرد – نارنجی می‌باشد. زیر بال پرنده دسته‌ای از پر سفید وجود دارد که فقط به هنگام پرواز دیده می‌شود.
مرغ مینای گوشواره ای: تفاوت مرغ مینای گوشواره ای با مرغ مینای معمولی در سیاه متالیک بودن رنگ بدن، پر و بال این گونه می باشد که در نور خورشید معمولاً به رنگ سبز تیره، ارغوانی و یا فیروزه ای در می آید. از دیگر ویژگی های گونه گوشواره ای می توان به رنگ زرد تیره و یا نارنجی بودن پشت گردن و اطراف چشم اشاره کرد.
مرغ مینای بالی: خاستگاه طبیعی این گونه جزیره بالی در کشور اندونزی می باشد و معمولاً سراسر بدن این پرنده به رنگ سفید بوده و نوک بال و دم به رنگ سباه می باشد. همچنین پوست دور چشم و پاهای این گونه به رنگ آبی دیده می‌شود.

مرغ مینا پرنده‌ای کوچک و قوی بوده و وزنی بین یک تا دو کیلوگرم دارد. مرغ مینا همیشه با جفت خودش زندگی می‌کند و اگر جفت خود را از دست دهد، جفت جدید برای خود انتخاب می‌کند. هم ماده و هم نر این‌گونه شدیداً از لانه خود دفاع می‌کنند، با این وجود پرنده ماده در وهله اول لانه ساز است. هر پرنده ماده و هم نر به جوجه‌ها غذا می‌دهند تا جوجه‌ها قادر به خروج از لانه شوند که معمولاً یک ماه بعد از خروج از تخم این اتفاق میافتد.

تغذیه مرغ مینا

مرغ مینا یک پرنده همه چیزخوار است و از رنج وسیعی از میوه و سبزیجات و همچنین آفات کشاورزی کوچک تغذیه می‌کنند. در زمستان که میزان حشرات کم است، مرغ مینا در طول جاده به دنبال حشرات می‌گردند و آنها را می‌خورند. این پرنده یک فرصت طلب است و به خودشان و حتی پرندگان کوچک نوپا کمک می‌کنند که غذا پیدا کنند. به خاطر همه چیز خواری این گونه، در سراسر جهان برای مبارزه با آفت‌ها معرفی شده است.

اصوات مرغ مینا

مرغ مینا به چهچه زدن زیاد معروف است. این پرندگان در تقلید صداها بسیار مهارت دارند. برخی اوقات نیز کلمات بسیاری می آموزند و نسبت به سایر پرندگان سخنگو صدای هجی کلمات آنها بسیار شبیه انسان است. در حیات وحش مرغ‌های مینا در کلونی‌های بزرگ صداهای بلندتری ایجاد می‌کنند و همه مرغ میناها باهم و یک صدا سر و صدا می‌کنند که به همین دلیل هم به این صداها، صداهای جمعی گفته می‌شود.

نگهداری مرغ مینا به عنوان حیوان خانگی

بسیار مهم است که مرغ مینا را از یک پرورش دهنده معتبر خریداری کنید. برخی از پرورش دهندگان و قاچاقچیان پرندگان حیات وحش، پرنده را به صورت غیرقانونی و غیر انسان دوستانه می‌گیرند.

مرغ مینا پرنده‌های پر جنب و جوش و پر سر و صدایی هستند. این پرنده می‌تواند همراه خوبی برای خانواده باشد ولی باید شرایط و فضای نگهداری مورد نیاز پرنده را در نظر بگیرید. برخلاف سایر پرندگان خانگی، مرغ مینا از جایی بالا نمی‌رود و لازم است که قفس پرنده به اندازه کافی بزرگ باشد که پرنده بتواند به راحتی در آن پرواز کند و یا از نشیمنگاهی به نشیمنگاه دیگر بپرد. از آنجایی که این پرنده‌ها با جفت خود زندگی می‌کنند، بهتر است یک جفت مرغ مینا بخرید و نگهداری کنید. باید به این نکته نیز توجه کنید که اگر شرایط مساعد باشد ممکن است جفت گیری کرده و تولید مثل کنند. مرغ مینای ماده و نر بالغ بسیار شبیه به هم و هر دو قادر به تقلید صدای ماهرانه هستند و برخلاف گفته بسیاری از فروشندگان این حیوانات به سادگی از طریق رنگ سقف دهان و یا اندازه پرنده، قابل تشخیص نمی باشند و تنها راه تشخیص نر و ماده بودن آنها از طریق تست DNA توسط دامپزشک می‌باشد.

مرغ مینا به بیماری هموکروماتوز مستعد است که در آن کبد پرنده آهن زیادی جذب می‌کند و به سطح سمی می‌رسد. در نتیجه باید در تغذیه مرغ مینا بسیار دقت کرد و باید به طور منظم برای چک کردن وضعیت سلامت نزد دکتر دامپزشک برده شود. با تغذیه سالم و مراقبت‌های منظم دامپزشکی این پرنده تا بیست و پنج سال نیز عمر می‌کند. در نوشته های بعدی پت پزشک به بررسی جز به جز رفتار، تغذیه، بیماری و پرورش هر یک از جنس های مرغ مینا خواهیم پرداخت

منبع petpezeshk.com

https://animal.irpsc.com

سوالات این دسته‌بندی

طوطی ها حیوانات خانگی برای زندگی هستند. به من اعتماد کن!

نکات پایه و اساسی نگهداری و پرورش طیور در حیاط

مدیریت مراحل مختلف زندگی مرغ های خانگی

آشنایی با کاسکو African Congo gray parrot

آشنایی با مرغ مینا Mynah Bird